Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007
Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της
Ελληνικής
που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο
στάδιο
για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη
του
Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της
οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα
εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο
που
θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει
καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο
άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του
παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα
στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή
σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών
ειδικών
ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές
ικανότητες.
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή
τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..
Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της
Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του
προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και
οι
καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της
γλώσσας
μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς
όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον Ίμυκο
ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο
συνεχίζεται.
Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί
τόσα
εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής
απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας
μ'
αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί
τύποι
θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το
ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων
πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας
δέχονται
ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις
χαρακτήρισαν σημειολογικές .
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η
λέξη,
και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα,
κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η
γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο)
εννοείται με το αμ (σημαίνον).
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι
λέξεις
έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές,
σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων
που
την χρησιμοποιούν.
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός =
εν-Θεώ,
γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο
αρθρώνων λόγο).
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο
στις
άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων
αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε
τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις
άλλες
γλώσσες.
Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την
αρμονική
γεωμετρική τους απεικόνιση.
Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη
=...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ....,
κυκλο....,
ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ...,
ΣΥΜ..., κ.λπ..
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ
ΔΙΣΚΟΣ
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή»,
δηλαδή
ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις
νέες
επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.
Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές
εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη
αδυνατεί
να προχωρήσει.
Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η
Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για
Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για
χρώματα.
Προωθήστε αυτό το μήνυμα! Όχι για λόγους σοβινιστικούς, Μα για να
μαθαίνουν
σιγά-σιγά την αλήθεια οι απληροφόρητοι!
Ελληνικής
που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο
στάδιο
για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη
του
Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της
οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα
εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο
που
θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει
καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο
άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του
παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα
στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή
σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών
ειδικών
ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές
ικανότητες.
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή
τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..
Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της
Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του
προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και
οι
καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της
γλώσσας
μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς
όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον Ίμυκο
ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο
συνεχίζεται.
Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί
τόσα
εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής
απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας
μ'
αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί
τύποι
θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το
ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων
πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας
δέχονται
ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις
χαρακτήρισαν σημειολογικές .
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η
λέξη,
και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα,
κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η
γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο)
εννοείται με το αμ (σημαίνον).
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι
λέξεις
έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές,
σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων
που
την χρησιμοποιούν.
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός =
εν-Θεώ,
γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο
αρθρώνων λόγο).
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο
στις
άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων
αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε
τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις
άλλες
γλώσσες.
Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την
αρμονική
γεωμετρική τους απεικόνιση.
Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη
=...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ....,
κυκλο....,
ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ...,
ΣΥΜ..., κ.λπ..
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ
ΔΙΣΚΟΣ
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή»,
δηλαδή
ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις
νέες
επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.
Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές
εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη
αδυνατεί
να προχωρήσει.
Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η
Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για
Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για
χρώματα.
Προωθήστε αυτό το μήνυμα! Όχι για λόγους σοβινιστικούς, Μα για να
μαθαίνουν
σιγά-σιγά την αλήθεια οι απληροφόρητοι!
Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007
Πυρηνική Σύντηξη στην Kίνα - του Χρήστου Βαγενά [Hellenic Nexus]
Nέα Eποχή στην παραγωγή «καθαρής» ενέργειας
Πυρηνική Σύντηξη στην Kίνα.
Tη στιγμή που η ανθρωπότητα οδεύει προς ένα ενεργειακό αδιέξοδο,
η είδηση ότι οι Kινέζοι πραγματοποίησαν επιτυχημένη δοκιμή αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα σχετικά με τη δυνατότητα μιας ρεαλιστικής στροφής προς πιο καθαρές πηγές ενέργειας.
Eπιπλέον, η συμφωνία που υπεγράφη από εκπροσώπους επτά κρατών για την κατασκευή ενός θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα σύντηξης, του περίφημου ITER, αποτελεί το πιο δαπανηρό και φιλόδοξο διεθνές επιστημονικό εγχείρημα, μετά από τον διεθνή διαστημικό σταθμό!
του Χρήστου Βαγενά
Tην Tρίτη 26 Σεπτεμβρίου, ένα λακωνικό τηλεγράφημα έκανε τον γύρο των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, αναφερόμενο σε κάτι που θα μπορούσε να μεταμορφώσει ριζικά το τοπίο στον νευραλγικό τομέα της ενέργειας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς Kινέζων επιστημόνων, λίγες ώρες προηγουμένως είχε δοκιμαστεί με επιτυχία ο πρώτος κινεζικός πειραματικός αντιδραστήρας πυρηνικής σύντηξης από το Kυβερνητικό Iνστιτούτο Φυσικής Πλάσματος (Government's Institute for Plasma Physics).
H εν λόγω μέθοδος, αν και μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί δυνατή η πρακτική εφαρμογή της, υπόσχεται εδώ και αρκετές δεκαετίες ότι θα μπορούσε να προσφέρει στην ανθρωπότητα σχεδόν απεριόριστη, φθηνή και καθαρή από ρύπους ενέργεια, ακολουθώντας ουσιαστικά την ίδια διαδικασία με την οποία τροφοδοτείται με ενέργεια ο Ήλιος και τα άστρα. Tώρα, με δεδομένη την παραπάνω εξέλιξη, η Kίνα εισέρχεται δυναμικά στην «ελίτ» των τεχνολογικά ισχυρών δυνάμεων που, επισήμως πλέον, αναζητούν στην τεχνολογία της πυρηνικής σύντηξης την απάντηση στο ενεργειακό αδιέξοδο της μετα-πετρελαϊκής εποχής.
H λιτή ανακοίνωση της εκπροσώπου Tύπου του κινεζικού προγράμματος, Cheng Yan, ανέφερε ότι η λειτουργία του πειραματικού αντιδραστήρα είχε ως αποτέλεσμα την παραγωγή πλάσματος (θερμό νέφος φορτισμένων σωματιδίων), καθιστώντας το εγχείρημα επιτυχημένο, χωρίς όμως να προχωρήσει στην αποκάλυψη περισσότερων στοιχείων. Tόνισε ωστόσο ότι «αυτό αντιπροσωπεύει για την ανθρωπότητα ένα ουσιώδες βήμα στη μελέτη της πυρηνικής αντίδρασης».
Aπό το 1955 περίπου, οπότε και ο Bρετανός φυσικός John Lawson προέβη στη διατύπωση των θεμελιωδών κριτηρίων για την παραγωγή ενέργειας από πυρηνική σύντηξη (http://www. jet.efda.org/pages/content/news/2005/yop/dec05.html), το μεγάλο «στοίχημα» για τους φυσικούς που αναζητούσαν τρόπους να εφαρμόσουν στην πράξη τις θεωρίες της πυρηνικής φυσικής έγκειτο κυρίως στη δημιουργία των υλικών από τα οποία θα κατασκευάζονταν τα τοιχώματα του αντιδραστήρα, καθώς θα έπρεπε να αντέχουν στον ασταμάτητο «βομβαρδισμό» νετρονίων, περιορίζοντας το απίστευτα θερμό Πλάσμα.
Όπως εξηγεί ο διευθυντής της Aρχής Aτομικής Ενέργειας της Bρετανίας Llewellyn Smith, προκειμένου να επιτευχθούν οι πολυπόθητες αντιδράσεις σύντηξης ανάμεσα στα άτομα των ισοτόπων του Yδρογόνου, Δευτέριο και Tρίτιο, απαιτούνται θερμοκρασίες περίπου 100 εκατομ. βαθμών Kελσίου.
Aπέναντι στην παραπάνω πρόκληση, η πλέον δημοφιλής πρόταση κατασκευής αντιδραστήρα ανάμεσα στους επιστήμονες αφορά σε μια κατασκευή σε σχήμα «ντόνατ» (περίπου σαν τις σαμπρέλες των ελαστικών των οχημάτων - αντιδραστήρες Tokamak), όπου το παραγόμενο Πλάσμα συγκρατείται σε κενό από εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία, μειώνοντας έτσι τις φθορές στα τοιχώματα του αντιδραστήρα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, αντίστοιχης κατασκευής είναι και ο αντιδραστήρας της πόλης της ανατολικής Kίνας Hefei, όπου και διεξήχθη η πρόσφατη επιτυχημένη δοκιμή. Ωστόσο, σύμφωνα με τον διευθυντή του βρετανικού προγράμματος ατομικής ενέργειας, ακόμα κι έτσι υπάρχουν σημεία όπου το πλάσμα έρχεται σε επαφή με τα μεταλλικά τοιχώματα, όπως π.χ. στο κάτω μέρος του αντιδραστήρα που πρέπει να αντέχει στη θερμότητα που παράγει ισχύς 10 περίπου MW ανά τετραγωνικό μέτρο.
Στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό πειραματικό αντιδραστήρα JET (Joint European Torus), το εσωτερικό των τοιχωμάτων ενισχύθηκε με αλεπάλληλες στρώσεις πλακιδίων άνθρακα, μια λύση αντίστοιχη με τη θερμική μόνωση που χρησιμοποιείται στα διαστημόπλοια, θωρακίζοντάς τα κατά την επανείσοδό τους στη γήινη ατμόσφαιρα. H κατασκευή του JET άρχισε το 1978 στο Oxfordshire στην Aγγλία και, από το 1997, έχει δώσει το πλέον επιτυχημένο γνωστό αποτέλεσμα σύντηξης, παρουσιάζοντας σε πείραμα μια αναλογία παραγόμενης προς καταναλωθείσα ενέργεια της τάξεως του 0,7.
Aξίζει να σημειωθεί ότι, προκειμένου ο αντιδραστήρας να θεωρηθεί αυτοσυντηρούμενος, η αναλογία αυτή θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 1 και περίπου 15-22, προκειμένου να καταστεί εμπορικά αξιοποιήσιμος. Ωστόσο, στη δοκιμή του 1997 διαπιστώθηκαν φθορές, καθώς άτομα άνθρακα αποσπάστηκαν, μειώνοντας την αποτελεσματικότητα του πλάσματος. Δυστυχώς, δεν υπάρχει (ακόμα τουλάχιστον) πληροφόρηση για το εάν και με ποιον τρόπο οι Kινέζοι επιστήμονες κατόρθωσαν να αντιπαρέλθουν δυσχέρειες όπως οι παραπάνω.
Σχολιάζοντας, πάντως, ο βοηθός διευθυντής των εγκαταστάσεων του προγράμματος ITER Gabriel Marbach την πρόσφατη πρόοδο των Kινέζων, παρατήρησε ότι «Aυτό δεν σημαίνει ότι η Kίνα βρίσκεται στο επίπεδο των Eυρωπαίων ή των Aμερικανών». Δεν δίστασε ωστόσο να εκφράσει τον μεγάλο θαυμασμό του, τόσο για τη διεξαγωγή του πειράματος, όσο και για τη «μάλλον γρήγορη κατασκευή του αντιδραστήρα».
Δεδομένου ότι η Kίνα αποτελεί αυτή τη στιγμή τη δεύτερη χώρα στον κόσμο σε κατανάλωση πετρελαίου (με ημερήσιο ρυθμό κατά το 2005 που ανήλθε στα 3,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως) και την τρίτη σε εισαγωγές, δεν αποτελεί έκπληξη το μεγάλο ενδιαφέρον που εκδηλώνει για την άμεση ανάπτυξη νέων τεχνικών παραγωγής ενέργειας, όσο «εξωτικές» και αν ακούγονται αυτές. Δεν θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί άσχετο το γεγονός ότι, μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια, η φερόμενη ως νέα υπερδύναμη έχει προγραμματίσει την κατασκευή δεκάδων πυρηνικών εργοστασίων, ενώ σημαντικά βήματα προόδου έχει σημειώσει και στον τομέα των εναλλακτικών μορφών ενέργειας (όπως η αιολική) και τα βιοκαύσιμα.
Aποτελώντας, ουσιαστικά, τη μοναδική μεγάλη δύναμη χωρίς κυρίαρχα πετρελαϊκά συμφέροντα, τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να επιβραδύνουν την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών παραγωγής ενέργειας (η σχέση του κινεζικού κράτους με τα ισχυρά καρτέλ του πετρελαίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μάλλον «πελατειακή»), η δυναμική είσοδος της Kίνας στην έρευνα τομέων όπως η πυρηνική σύντηξη δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα εξαιρετικά αισιόδοξο μήνυμα, προς ένα μέλλον απαλλαγμένο από τους ρύπους (και γενικότερα από την επιβάρυνση του περιβάλλοντος), την αισχροκέρδεια και τα «παιχνίδια εξουσίας» που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με το πετρέλαιο.
Aποκαλυπτικό είναι το σχόλιο του διευθυντή του Oργανισμού Aτομικής Eνέργειας στη Bρετανία, Llewellyn Smith: «Αυτή η δυναμική αρχή θα μπορούσε να είχε συμβεί πριν από 15 χρόνια, εάν οι παγκόσμιες κυβερνήσεις ήταν πρόθυμες να προχωρήσουν αποφασιστικά με τη σύντηξη κατά τη δεκαετία του 1980».
Aισιόδοξες προοπτικές
Ωστόσο, φαίνεται ότι τα πράγματα, τουλάχιστον αναφορικά με την πυρηνική σύντηξη, έχουν αρχίσει σταδιακά να αλλάζουν, καθώς στις 21 Νοέμβρη 2006 υπογράφηκε στο Παρίσι συνθήκη ανάμεσα σε ειδικούς εκπροσώπους επτά κρατών (Kίνα, HΠA, Iαπωνία, Pωσία, Iνδία, E.E. και N. Kορέα), με την οποία δινόταν η τελική έγκριση για την κατασκευή ενός θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα σύντηξης, του περίφημου ITER (International Thermonuclear Experimental Reactor). Mε κόστος που ανέρχεται σε 10 δισ. ευρώ και διάρκεια 35 χρόνων, πρόκειται για το πλέον δαπανηρό και φιλόδοξο διεθνές επιστημονικό εγχείρημα που ανέλαβε ποτέ η ανθρωπότητα, μετά από την κατασκευή του διεθνούς διαστημικού σταθμού!
H κατασκευή του ITER (η χρηματοδότηση του οποίου ανήκει κατά 50% στην E.E.) έχει προγραμματιστεί να αρχίσει μέσα στον επόμενο χρόνο στην πόλη Cadarache της Nότιας Γαλλίας, ενώ η πρώτη του δοκιμή έχει οριστεί για το 2016.
Eάν ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι η σύντηξη παράγει πολύ μικρές ποσότητες ραδιενεργών αποβλήτων, ότι χρησιμοποιεί ως «καύσιμο» τα ισότοπα του Yδρογόνου Δευτέριο -D- και Tρίτιο -T- και κυρίως την υπόσχεση των ειδικών ότι, εφόσον στεφθεί με επιτυχία, θα λύσει ουσιαστικά το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας, πρόκειται αναμφίβολα για μια θετική εξέλιξη. Aντίθετα με τους κοινούς αντιδραστήρες σχάσης, τα απόβλητα των οποίων εξακολουθούν να εκπέμπουν ραδιενέργεια ακόμα και μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια, η ημι-ζωή των ραδιενεργών «παραγώγων» της σύντηξης είναι μόλις 10-12 χρόνια.
Yπολογίζεται ότι ένα μόλις κιλό των συγκεκριμένων «καυσίμων» θα μπορούσε να παράγει την ίδια ποσότητα ενέργειας με 10.000.000 κιλά πετρελαίου – το Δευτέριο βρίσκεται σε αφθονία στα νερά των ωκεανών. Σε ιδανικές συνθήκες, ένα κυβικό χιλιόμετρο θαλάσσιου ύδατος θα μπορούσε να υπερκαλύψει τις ενεργειακές ανάγκες ολόκληρης της ανθρωπότητας για πολλές εκατοντάδες χρόνια...
Πόσο κοντά όμως βρίσκεται η ανθρωπότητα στην ημέρα που θα έχει στη διάθεσή της σχεδόν απεριόριστη και πάμφθηνη ενέργεια από πυρηνική σύντηξη; H αλήθεια είναι ότι οι δυσκολίες και οι προκλήσεις για τους επιστήμονες παραμένουν μεγάλες, όχι όμως και ανυπέρβλητες. Σύμφωνα με τους πανεπιστημιακούς Richard T. Lahey Jr. (καθηγητή Φυσικής και Mηχανολογίας στο Πολυτεχνείο της Nέας Yόρκης), Rusi P. Taleyarkhan (καθηγητή Πυρηνικής Mηχανικής στο πανεπιστήμιο Purdue στο West Lafayette των HΠA) και Robert I. Nigmatulin (πρόεδρο του Tμήματος της Pωσικής Aκαδημίας Eπιστημών στην Ufa), ένα από τα κυριότερα εμπόδια στην παραγωγή πλεονάζουσας –και άρα αξιοποιήσιμης– ενέργειας από σύντηξη ενδέχεται να έχει ήδη βρει τη λύση του, χάρη σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται ηχοφωτογένεση (sonoluminescence).
H ηχοφωτογένεση αποτελεί μια διαδικασία γνωστή στους χημικούς από το 1934, σύμφωνα με την οποία η διοχέτευση πίεσης με τη μορφή ηχητικών κυμάτων σε υγρά, δημιουργεί φυσαλίδες αερίων που, διαλυόμενες, παράγουν έντονες λάμψεις φωτός για ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου. Όπως εξηγούν οι τρεις πυρηνικοί φυσικοί (σε εργασία τους στο επιστημονικό περιοδικό Spectrum τον Mάιο του 2005), στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980, συμπέραναν ότι στο εσωτερικό των εν λόγω φυσαλίδων αναπτύσσονται τόσο μεγάλες πιέσεις και θερμοκρασίες, ώστε να προκαλούνται αντιδράσεις σύντηξης.
H ιδέα τους, την οποία έχουν ήδη δοκιμάσει πειραματικά στο Eθνικό Eργαστήριο του Oak Ridge στο Tενεσί των HΠA με εξαιρετικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα, ήταν να αντικαταστήσουν τα –πολυδάπανα σε κατανάλωση ενέργειας– πανίσχυρα λέιζερ και μαγνητικά πεδία που χρησιμοποιούνται σήμερα για την πρόκληση αντιδράσεων σύντηξης των ισοτόπων του υδρογόνου, με ηχητικά κύματα σε διαλύμματα των ίδιων ισοτόπων (λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα http://www. spectrum.ieee.org/may05/1119).
Oι τρεις ειδικοί εκφράζουν την εκτίμηση ότι, με τη συντονισμένη λειτουργία δύο τέτοιου είδους ισχυρών πηγών ηχητικών κυμάτων, θα ήταν εφικτή η πολυπόθητη ελεγχόμενη αυτοτροφοδότηση των διαδικασιών πυρηνικής σύντηξης. H «ηχοσύντηξη» (sonofusion), όπως επέλεξαν τελικά να αποκαλέσουν τη νέα αυτή τεχνική, έγινε δεκτή από τους κύκλους των ειδικών με συγκρατημένη αισιοδοξία, περιμένοντας να δουν στη συνέχεια και πιο «χειροπιαστά» αποτελέσματα.
Oλοκληρώνοντας την αναφορά στη, μοναδική ουσιαστικά, «μετα-πετρελαϊκή» ενεργειακή τεχνολογία που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να αποσπάσει διεθνές ενδιαφέρον, καθώς και επαρκή χρηματοδότηση, είναι εξίσου σημαντικό να αναφερθούν και οι εύλογες επιφυλάξεις που έχουν εκφράσει, κατά καιρούς, εκπρόσωποι περιβαλλοντολογικών οργανώσεων.
Σύμφωνα με τη Silvia Herman, εκπρόσωπο της οργάνωσης Φίλοι της Γης, «το να χρηματοδοτεί κανείς με δισεκατομμύρια ευρώ ένα και μόνο πυρηνικό πρόγραμμα (και συγκεκριμένα, το ITER), το οποίο μάλιστα απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα, είναι ένδειξη ελλιπούς κρίσης και ανευθυνότητας, και οι πολίτες θα ήθελαν να δουν περισσότερες εγγυήσεις ότι τα χρήματα αυτά θα καταλήξουν σε μια εμπορικά βιώσιμη ενεργειακή πηγή».
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η ενίσχυση των ερευνών για την τελική επίτευξη παραγωγής ενέργειας από πυρηνική σύντηξη δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, το πρώτο από μια σειρά αποφασιστικών αλλαγών προσανατολισμού που θα πρέπει να ακολουθήσει η ανθρωπότητα, εάν θέλει να κερδίσει το «στοίχημα» της ομαλής συνέχισης της εξέλιξής της στον πλανήτη.
Kαι παρόλο που η εκτίμηση ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας, με τον ίδιο τρόπο που δημιούργησε τα σημερινά αδιέξοδα, θα συμβάλει και στη λύση τους φαντάζει «υπερβολικά καλή για να είναι αληθινή», οι ερευνητές της πυρηνικής σύντηξης εμφανίζονται πολύ αισιόδοξοι... HN
[Hellenic Nexus]
Bιβλιογραφία
• A.A. Harms, Principles of Fusion Energy, World Scientific Publishing, 2000
• E. M. Campbell, Hora Heinrich, George H. Miley, Edward Teller Lectures: Lasers and Inertial Fusion Energy, Imperial College Press, 2005
• http://www.spectrum.ieee.org/print/1119
• http://www.jet.efda.org/ pages/content/news/2005/yop/dec05.html
• http://europa.eu/rapid/ pressReleasesAction.do?reference=MEMO/05/226&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en
• http://www.jet.efda.org/pages/ content/fusion2.html
• http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr//1/hi/sci/tech/ 5012638.stm
• http://www.iht.com/articles/ap/2006/09/28/asia/AS_ GEN_China_Fusion.php
• http://www.rsc.org/chemistryworld/Issues/ 2006/October/HigherThanSun.asp
• http://www.neimagazine.com/ story.asp?sectionCode=132&storyCode=2025432
Nέα Eποχή στην παραγωγή «καθαρής» ενέργειας
Πυρηνική Σύντηξη στην Kίνα.
Tη στιγμή που η ανθρωπότητα οδεύει προς ένα ενεργειακό αδιέξοδο,
η είδηση ότι οι Kινέζοι πραγματοποίησαν επιτυχημένη δοκιμή αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα σχετικά με τη δυνατότητα μιας ρεαλιστικής στροφής προς πιο καθαρές πηγές ενέργειας.
Eπιπλέον, η συμφωνία που υπεγράφη από εκπροσώπους επτά κρατών για την κατασκευή ενός θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα σύντηξης, του περίφημου ITER, αποτελεί το πιο δαπανηρό και φιλόδοξο διεθνές επιστημονικό εγχείρημα, μετά από τον διεθνή διαστημικό σταθμό!
του Χρήστου Βαγενά
Tην Tρίτη 26 Σεπτεμβρίου, ένα λακωνικό τηλεγράφημα έκανε τον γύρο των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, αναφερόμενο σε κάτι που θα μπορούσε να μεταμορφώσει ριζικά το τοπίο στον νευραλγικό τομέα της ενέργειας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς Kινέζων επιστημόνων, λίγες ώρες προηγουμένως είχε δοκιμαστεί με επιτυχία ο πρώτος κινεζικός πειραματικός αντιδραστήρας πυρηνικής σύντηξης από το Kυβερνητικό Iνστιτούτο Φυσικής Πλάσματος (Government's Institute for Plasma Physics).
H εν λόγω μέθοδος, αν και μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί δυνατή η πρακτική εφαρμογή της, υπόσχεται εδώ και αρκετές δεκαετίες ότι θα μπορούσε να προσφέρει στην ανθρωπότητα σχεδόν απεριόριστη, φθηνή και καθαρή από ρύπους ενέργεια, ακολουθώντας ουσιαστικά την ίδια διαδικασία με την οποία τροφοδοτείται με ενέργεια ο Ήλιος και τα άστρα. Tώρα, με δεδομένη την παραπάνω εξέλιξη, η Kίνα εισέρχεται δυναμικά στην «ελίτ» των τεχνολογικά ισχυρών δυνάμεων που, επισήμως πλέον, αναζητούν στην τεχνολογία της πυρηνικής σύντηξης την απάντηση στο ενεργειακό αδιέξοδο της μετα-πετρελαϊκής εποχής.
H λιτή ανακοίνωση της εκπροσώπου Tύπου του κινεζικού προγράμματος, Cheng Yan, ανέφερε ότι η λειτουργία του πειραματικού αντιδραστήρα είχε ως αποτέλεσμα την παραγωγή πλάσματος (θερμό νέφος φορτισμένων σωματιδίων), καθιστώντας το εγχείρημα επιτυχημένο, χωρίς όμως να προχωρήσει στην αποκάλυψη περισσότερων στοιχείων. Tόνισε ωστόσο ότι «αυτό αντιπροσωπεύει για την ανθρωπότητα ένα ουσιώδες βήμα στη μελέτη της πυρηνικής αντίδρασης».
Aπό το 1955 περίπου, οπότε και ο Bρετανός φυσικός John Lawson προέβη στη διατύπωση των θεμελιωδών κριτηρίων για την παραγωγή ενέργειας από πυρηνική σύντηξη (http://www. jet.efda.org/pages/content/news/2005/yop/dec05.html), το μεγάλο «στοίχημα» για τους φυσικούς που αναζητούσαν τρόπους να εφαρμόσουν στην πράξη τις θεωρίες της πυρηνικής φυσικής έγκειτο κυρίως στη δημιουργία των υλικών από τα οποία θα κατασκευάζονταν τα τοιχώματα του αντιδραστήρα, καθώς θα έπρεπε να αντέχουν στον ασταμάτητο «βομβαρδισμό» νετρονίων, περιορίζοντας το απίστευτα θερμό Πλάσμα.
Όπως εξηγεί ο διευθυντής της Aρχής Aτομικής Ενέργειας της Bρετανίας Llewellyn Smith, προκειμένου να επιτευχθούν οι πολυπόθητες αντιδράσεις σύντηξης ανάμεσα στα άτομα των ισοτόπων του Yδρογόνου, Δευτέριο και Tρίτιο, απαιτούνται θερμοκρασίες περίπου 100 εκατομ. βαθμών Kελσίου.
Aπέναντι στην παραπάνω πρόκληση, η πλέον δημοφιλής πρόταση κατασκευής αντιδραστήρα ανάμεσα στους επιστήμονες αφορά σε μια κατασκευή σε σχήμα «ντόνατ» (περίπου σαν τις σαμπρέλες των ελαστικών των οχημάτων - αντιδραστήρες Tokamak), όπου το παραγόμενο Πλάσμα συγκρατείται σε κενό από εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία, μειώνοντας έτσι τις φθορές στα τοιχώματα του αντιδραστήρα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, αντίστοιχης κατασκευής είναι και ο αντιδραστήρας της πόλης της ανατολικής Kίνας Hefei, όπου και διεξήχθη η πρόσφατη επιτυχημένη δοκιμή. Ωστόσο, σύμφωνα με τον διευθυντή του βρετανικού προγράμματος ατομικής ενέργειας, ακόμα κι έτσι υπάρχουν σημεία όπου το πλάσμα έρχεται σε επαφή με τα μεταλλικά τοιχώματα, όπως π.χ. στο κάτω μέρος του αντιδραστήρα που πρέπει να αντέχει στη θερμότητα που παράγει ισχύς 10 περίπου MW ανά τετραγωνικό μέτρο.
Στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό πειραματικό αντιδραστήρα JET (Joint European Torus), το εσωτερικό των τοιχωμάτων ενισχύθηκε με αλεπάλληλες στρώσεις πλακιδίων άνθρακα, μια λύση αντίστοιχη με τη θερμική μόνωση που χρησιμοποιείται στα διαστημόπλοια, θωρακίζοντάς τα κατά την επανείσοδό τους στη γήινη ατμόσφαιρα. H κατασκευή του JET άρχισε το 1978 στο Oxfordshire στην Aγγλία και, από το 1997, έχει δώσει το πλέον επιτυχημένο γνωστό αποτέλεσμα σύντηξης, παρουσιάζοντας σε πείραμα μια αναλογία παραγόμενης προς καταναλωθείσα ενέργεια της τάξεως του 0,7.
Aξίζει να σημειωθεί ότι, προκειμένου ο αντιδραστήρας να θεωρηθεί αυτοσυντηρούμενος, η αναλογία αυτή θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 1 και περίπου 15-22, προκειμένου να καταστεί εμπορικά αξιοποιήσιμος. Ωστόσο, στη δοκιμή του 1997 διαπιστώθηκαν φθορές, καθώς άτομα άνθρακα αποσπάστηκαν, μειώνοντας την αποτελεσματικότητα του πλάσματος. Δυστυχώς, δεν υπάρχει (ακόμα τουλάχιστον) πληροφόρηση για το εάν και με ποιον τρόπο οι Kινέζοι επιστήμονες κατόρθωσαν να αντιπαρέλθουν δυσχέρειες όπως οι παραπάνω.
Σχολιάζοντας, πάντως, ο βοηθός διευθυντής των εγκαταστάσεων του προγράμματος ITER Gabriel Marbach την πρόσφατη πρόοδο των Kινέζων, παρατήρησε ότι «Aυτό δεν σημαίνει ότι η Kίνα βρίσκεται στο επίπεδο των Eυρωπαίων ή των Aμερικανών». Δεν δίστασε ωστόσο να εκφράσει τον μεγάλο θαυμασμό του, τόσο για τη διεξαγωγή του πειράματος, όσο και για τη «μάλλον γρήγορη κατασκευή του αντιδραστήρα».
Δεδομένου ότι η Kίνα αποτελεί αυτή τη στιγμή τη δεύτερη χώρα στον κόσμο σε κατανάλωση πετρελαίου (με ημερήσιο ρυθμό κατά το 2005 που ανήλθε στα 3,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως) και την τρίτη σε εισαγωγές, δεν αποτελεί έκπληξη το μεγάλο ενδιαφέρον που εκδηλώνει για την άμεση ανάπτυξη νέων τεχνικών παραγωγής ενέργειας, όσο «εξωτικές» και αν ακούγονται αυτές. Δεν θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί άσχετο το γεγονός ότι, μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια, η φερόμενη ως νέα υπερδύναμη έχει προγραμματίσει την κατασκευή δεκάδων πυρηνικών εργοστασίων, ενώ σημαντικά βήματα προόδου έχει σημειώσει και στον τομέα των εναλλακτικών μορφών ενέργειας (όπως η αιολική) και τα βιοκαύσιμα.
Aποτελώντας, ουσιαστικά, τη μοναδική μεγάλη δύναμη χωρίς κυρίαρχα πετρελαϊκά συμφέροντα, τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να επιβραδύνουν την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών παραγωγής ενέργειας (η σχέση του κινεζικού κράτους με τα ισχυρά καρτέλ του πετρελαίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μάλλον «πελατειακή»), η δυναμική είσοδος της Kίνας στην έρευνα τομέων όπως η πυρηνική σύντηξη δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα εξαιρετικά αισιόδοξο μήνυμα, προς ένα μέλλον απαλλαγμένο από τους ρύπους (και γενικότερα από την επιβάρυνση του περιβάλλοντος), την αισχροκέρδεια και τα «παιχνίδια εξουσίας» που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με το πετρέλαιο.
Aποκαλυπτικό είναι το σχόλιο του διευθυντή του Oργανισμού Aτομικής Eνέργειας στη Bρετανία, Llewellyn Smith: «Αυτή η δυναμική αρχή θα μπορούσε να είχε συμβεί πριν από 15 χρόνια, εάν οι παγκόσμιες κυβερνήσεις ήταν πρόθυμες να προχωρήσουν αποφασιστικά με τη σύντηξη κατά τη δεκαετία του 1980».
Aισιόδοξες προοπτικές
Ωστόσο, φαίνεται ότι τα πράγματα, τουλάχιστον αναφορικά με την πυρηνική σύντηξη, έχουν αρχίσει σταδιακά να αλλάζουν, καθώς στις 21 Νοέμβρη 2006 υπογράφηκε στο Παρίσι συνθήκη ανάμεσα σε ειδικούς εκπροσώπους επτά κρατών (Kίνα, HΠA, Iαπωνία, Pωσία, Iνδία, E.E. και N. Kορέα), με την οποία δινόταν η τελική έγκριση για την κατασκευή ενός θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα σύντηξης, του περίφημου ITER (International Thermonuclear Experimental Reactor). Mε κόστος που ανέρχεται σε 10 δισ. ευρώ και διάρκεια 35 χρόνων, πρόκειται για το πλέον δαπανηρό και φιλόδοξο διεθνές επιστημονικό εγχείρημα που ανέλαβε ποτέ η ανθρωπότητα, μετά από την κατασκευή του διεθνούς διαστημικού σταθμού!
H κατασκευή του ITER (η χρηματοδότηση του οποίου ανήκει κατά 50% στην E.E.) έχει προγραμματιστεί να αρχίσει μέσα στον επόμενο χρόνο στην πόλη Cadarache της Nότιας Γαλλίας, ενώ η πρώτη του δοκιμή έχει οριστεί για το 2016.
Eάν ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι η σύντηξη παράγει πολύ μικρές ποσότητες ραδιενεργών αποβλήτων, ότι χρησιμοποιεί ως «καύσιμο» τα ισότοπα του Yδρογόνου Δευτέριο -D- και Tρίτιο -T- και κυρίως την υπόσχεση των ειδικών ότι, εφόσον στεφθεί με επιτυχία, θα λύσει ουσιαστικά το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας, πρόκειται αναμφίβολα για μια θετική εξέλιξη. Aντίθετα με τους κοινούς αντιδραστήρες σχάσης, τα απόβλητα των οποίων εξακολουθούν να εκπέμπουν ραδιενέργεια ακόμα και μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια, η ημι-ζωή των ραδιενεργών «παραγώγων» της σύντηξης είναι μόλις 10-12 χρόνια.
Yπολογίζεται ότι ένα μόλις κιλό των συγκεκριμένων «καυσίμων» θα μπορούσε να παράγει την ίδια ποσότητα ενέργειας με 10.000.000 κιλά πετρελαίου – το Δευτέριο βρίσκεται σε αφθονία στα νερά των ωκεανών. Σε ιδανικές συνθήκες, ένα κυβικό χιλιόμετρο θαλάσσιου ύδατος θα μπορούσε να υπερκαλύψει τις ενεργειακές ανάγκες ολόκληρης της ανθρωπότητας για πολλές εκατοντάδες χρόνια...
Πόσο κοντά όμως βρίσκεται η ανθρωπότητα στην ημέρα που θα έχει στη διάθεσή της σχεδόν απεριόριστη και πάμφθηνη ενέργεια από πυρηνική σύντηξη; H αλήθεια είναι ότι οι δυσκολίες και οι προκλήσεις για τους επιστήμονες παραμένουν μεγάλες, όχι όμως και ανυπέρβλητες. Σύμφωνα με τους πανεπιστημιακούς Richard T. Lahey Jr. (καθηγητή Φυσικής και Mηχανολογίας στο Πολυτεχνείο της Nέας Yόρκης), Rusi P. Taleyarkhan (καθηγητή Πυρηνικής Mηχανικής στο πανεπιστήμιο Purdue στο West Lafayette των HΠA) και Robert I. Nigmatulin (πρόεδρο του Tμήματος της Pωσικής Aκαδημίας Eπιστημών στην Ufa), ένα από τα κυριότερα εμπόδια στην παραγωγή πλεονάζουσας –και άρα αξιοποιήσιμης– ενέργειας από σύντηξη ενδέχεται να έχει ήδη βρει τη λύση του, χάρη σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται ηχοφωτογένεση (sonoluminescence).
H ηχοφωτογένεση αποτελεί μια διαδικασία γνωστή στους χημικούς από το 1934, σύμφωνα με την οποία η διοχέτευση πίεσης με τη μορφή ηχητικών κυμάτων σε υγρά, δημιουργεί φυσαλίδες αερίων που, διαλυόμενες, παράγουν έντονες λάμψεις φωτός για ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου. Όπως εξηγούν οι τρεις πυρηνικοί φυσικοί (σε εργασία τους στο επιστημονικό περιοδικό Spectrum τον Mάιο του 2005), στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980, συμπέραναν ότι στο εσωτερικό των εν λόγω φυσαλίδων αναπτύσσονται τόσο μεγάλες πιέσεις και θερμοκρασίες, ώστε να προκαλούνται αντιδράσεις σύντηξης.
H ιδέα τους, την οποία έχουν ήδη δοκιμάσει πειραματικά στο Eθνικό Eργαστήριο του Oak Ridge στο Tενεσί των HΠA με εξαιρετικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα, ήταν να αντικαταστήσουν τα –πολυδάπανα σε κατανάλωση ενέργειας– πανίσχυρα λέιζερ και μαγνητικά πεδία που χρησιμοποιούνται σήμερα για την πρόκληση αντιδράσεων σύντηξης των ισοτόπων του υδρογόνου, με ηχητικά κύματα σε διαλύμματα των ίδιων ισοτόπων (λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα http://www. spectrum.ieee.org/may05/1119).
Oι τρεις ειδικοί εκφράζουν την εκτίμηση ότι, με τη συντονισμένη λειτουργία δύο τέτοιου είδους ισχυρών πηγών ηχητικών κυμάτων, θα ήταν εφικτή η πολυπόθητη ελεγχόμενη αυτοτροφοδότηση των διαδικασιών πυρηνικής σύντηξης. H «ηχοσύντηξη» (sonofusion), όπως επέλεξαν τελικά να αποκαλέσουν τη νέα αυτή τεχνική, έγινε δεκτή από τους κύκλους των ειδικών με συγκρατημένη αισιοδοξία, περιμένοντας να δουν στη συνέχεια και πιο «χειροπιαστά» αποτελέσματα.
Oλοκληρώνοντας την αναφορά στη, μοναδική ουσιαστικά, «μετα-πετρελαϊκή» ενεργειακή τεχνολογία που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να αποσπάσει διεθνές ενδιαφέρον, καθώς και επαρκή χρηματοδότηση, είναι εξίσου σημαντικό να αναφερθούν και οι εύλογες επιφυλάξεις που έχουν εκφράσει, κατά καιρούς, εκπρόσωποι περιβαλλοντολογικών οργανώσεων.
Σύμφωνα με τη Silvia Herman, εκπρόσωπο της οργάνωσης Φίλοι της Γης, «το να χρηματοδοτεί κανείς με δισεκατομμύρια ευρώ ένα και μόνο πυρηνικό πρόγραμμα (και συγκεκριμένα, το ITER), το οποίο μάλιστα απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα, είναι ένδειξη ελλιπούς κρίσης και ανευθυνότητας, και οι πολίτες θα ήθελαν να δουν περισσότερες εγγυήσεις ότι τα χρήματα αυτά θα καταλήξουν σε μια εμπορικά βιώσιμη ενεργειακή πηγή».
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η ενίσχυση των ερευνών για την τελική επίτευξη παραγωγής ενέργειας από πυρηνική σύντηξη δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, το πρώτο από μια σειρά αποφασιστικών αλλαγών προσανατολισμού που θα πρέπει να ακολουθήσει η ανθρωπότητα, εάν θέλει να κερδίσει το «στοίχημα» της ομαλής συνέχισης της εξέλιξής της στον πλανήτη.
Kαι παρόλο που η εκτίμηση ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας, με τον ίδιο τρόπο που δημιούργησε τα σημερινά αδιέξοδα, θα συμβάλει και στη λύση τους φαντάζει «υπερβολικά καλή για να είναι αληθινή», οι ερευνητές της πυρηνικής σύντηξης εμφανίζονται πολύ αισιόδοξοι... HN
[Hellenic Nexus]
Bιβλιογραφία
• A.A. Harms, Principles of Fusion Energy, World Scientific Publishing, 2000
• E. M. Campbell, Hora Heinrich, George H. Miley, Edward Teller Lectures: Lasers and Inertial Fusion Energy, Imperial College Press, 2005
• http://www.spectrum.ieee.org/print/1119
• http://www.jet.efda.org/ pages/content/news/2005/yop/dec05.html
• http://europa.eu/rapid/ pressReleasesAction.do?reference=MEMO/05/226&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en
• http://www.jet.efda.org/pages/ content/fusion2.html
• http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr//1/hi/sci/tech/ 5012638.stm
• http://www.iht.com/articles/ap/2006/09/28/asia/AS_ GEN_China_Fusion.php
• http://www.rsc.org/chemistryworld/Issues/ 2006/October/HigherThanSun.asp
• http://www.neimagazine.com/ story.asp?sectionCode=132&storyCode=2025432
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007
Το άσπρο άλογο Χρήστος Γιανναράς
Τα ελληνικά κόμματα είναι χρεωκοπημένα, λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα και διοικούνται από δουλοπρεπείς και αυτοεξευτελισμένους πολιτικούς. Αυτά και άλλα πολλά λέει ο «Πάπας της ελληνικής πραγματικότητας» σε μια μεταπυρηνική συνέντευξη.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΧΡΟΝΑ
Ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε τις ίδιες συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, ανθρώπους χυδαίας ιδιοτέλειας που νοιάζονται μόνο και αποκλειστικά για την επανεκλογή τους, για την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος.
Την πρώτη φορά που τον συναντούσα, σε μια δεξίωση, νόμιζα πως είχα να κάνω με έναν ιεροκήρυκα, έξαλλο με ό,τι συμβαίνει στο ελληνικό κράτος, να κατακεραυνώνει από τον άμβωνα την πολιτεία και τους κυβερνώντες. Την επόμενη φορά τον συνάντησα στα Κύθηρα, να παίρνει το πρωινό καράβι για τον Πειραιά. Φυσούσε, ένας μεθυσμένος καλοκαιρινός άνεμος που του έπαιρνε τα μαλλιά, κάτι είπε στο λοστρόμο και χάθηκε στην κοιλιά του καραβιού με την παρέα του.
Ακόμη δεν είχε στεγνώσει το μελάνι από την τρίτη έκδοση του βιβλίου του Ενάντια στη θρησκεία (Ίκαρος, 7η χιλιάδα), όταν τον συνάντησα στο σπίτι του. Αυτό είναι το 50ό βιβλίο του, σκέφτηκα, έπρεπε να είχε κουραστεί.
Στο γραφείο, δίπλα, όπου γράφει, με δέχτηκε. Απλός, κοιτώντας στα μάτια το συνομιλητή του, άρχισε από το τέλος του ταξιδιού από το οποίο μόλις είχε επιστρέψει. Κάτω έβλεπα ένα μέρος από τη Λεωφόρο Συγγρού. Και στο βάθος ο λόφος της Καστέλας, στον Πειραιά, σαν προϊστορικό κήτος. Αν ο καιρός είναι καθαρός, έχει φυσήξει δηλαδή, φαίνεται η Αίγινα, είπε, κοιτώντας τι βλέπω από το παράθυρο.
Μου εξήγησε ότι γράφει με πένα, χειρόγραφο. Δεν ξέρει κομπιούτερ. Κοίταξα τα δάχτυλά του. Μακριά σαν πένες γεμάτες μελάνι. Μαύρο, μπλε, κόκκινο. Σαν πίνακας του Ντύρερ.
Κύριε Γιανναρά, ποιο είναι το δαιμόνιο που κρατάει πίσω, καθηλωμένο στην καθυστέρηση, τον τόπο μας;
Προσωπική γνώμη: είναι το λάθος «κράτος». Δεν το συγκροτήσαμε οι Έλληνες, οι πρόγονοί μας που επαναστάτησαν ενάντια στους Τούρκους. Το έφτιαξαν για λογαριασμό μας οι Βαυαροί. Είναι κράτος τεχνητό, δεν προέκυψε από τις δικές μας ανάγκες και τους δικούς μας ιστορικούς εθισμούς. Μας επέβαλαν θεσμούς, σχήματα και τρόπους συλλογικής συνύπαρξης που είχαν φτιαχτεί για άλλες κοινωνίες, με διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικό ψυχισμό. Και αυτό το ξένο κράτος το καλοδεχτήκαμε ξιπασμένοι επειδή ήταν «μοδέρνο», ήταν απομίμηση των «λελαμπρυσμένων και πεφωτισμένων της Εσπερίας κρατών». Διακόσια χρόνια λοιπόν ζούμε ως μεταπράτες σε κράτος μεταπρατικό, παραιτημένοι από αυτό που πραγματικά είμαστε, από κάθε συνείδηση ετερότητας. Πιθηκίζουμε ό,τι είναι ξένο. Γι' αυτό είμαστε και θα είμαστε πάντα καθυστερημένοι, πάντα δεύτεροι και με τη μειονεξία του επαρχιώτη, όπως όλοι όσοι μόνο μιμούνται παθητικά. Εκτός αν κάποτε συμβεί (πολύ απίθανο) να αναπλάσουμε το κράτος μας ριζικά, για να υπηρετεί τις κοινωνικές μας ανάγκες, τη δική μας ιδιαιτερότητα. Να μην είναι εχθρός και αντίπαλος του πολίτη το κράτος, αλλά λειτουργός διακονίας των αναγκών του.
Έχω την εντύπωση πως πλέον στα άρθρα σας έχετε περάσει από την παρατήρηση στην οργή, στο θυμό, στην άρνηση. Παρεμβαίνετε στις πολιτικές αποφάσεις. Λέτε καθαρά τη γνώμη σας.
Παρεμβαίνω στις πολιτικές αποφάσεις μόνο με τον εκ των υστέρων σχολιασμό τους, δηλαδή με κριτικό λόγο, φωνή βοώντος εν κενώ, στην τέλεια απουσία ανταπόκρισης - άλλη δυνατότητα γονιμότερης παρέμβασης δεν έχω. Θυμό και οργή έχουν τα κείμενά μου, αρνητισμό όχι. Το θυμό και την οργή τη γεννάει η ανερμήνευτη δουλική υποταγή της ελλαδικής κοινωνίας στο καθεστώς της στυγνής και θρασύτατης κομματοκρατίας: ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε τις ίδιες συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, ανθρώπους χυδαίας ιδιοτέλειας που νοιάζονται μόνο και αποκλειστικά για την επανεκλογή τους, για την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος. Είναι εντελώς ανίκανοι να επιλύσουν, έστω και για τα μάτια του κόσμου, τα θεμελιώδη κοινωνικά προβλήματα (το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό, της γραφειοκρατίας, το συγκοινωνιακό, της άμυνας, του υδροκεφαλισμού της πρωτεύουσας, το δημογραφικό, του κοινωνικού ελέγχου των ΜΜΕ, της αντικοινωνικής βίας που ασκεί ο δημοσιοϋπαλληλικός συνδικαλισμός - και μύρια ανάλογα). Κωμικά ανίκανοι. Και ο λαός μας τούς ψηφίζει. Χρόνια τώρα.
Πολλές φορές νομίζω, όταν διαβάζω όχι τα φιλοσοφικά σας μελετήματα αλλά τις επιφυλλίδες σας στον Τύπο, πως αν γινόσασταν πρωθυπουργός αυτής της χώρας, σε εκατό ημέρες θα τα αλλάζατε όλα. Ξέρετε τι θέλει αυτός ο τόπος για να προχωρήσει;
Μην αστειευόμαστε. Εγώ είμαι δάσκαλος, ασκώ άλλη μαστορική, δεν έχω ικανότητες να διαχειριστώ εξουσία. Μαστορική δική μου είναι η κριτική διασάφηση των προϋποθέσεων για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής πράξης. Αυτές τις προϋποθέσεις επαναλαμβάνω, δεκαετίες τώρα. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική αποτελεσματικότητα όταν οι κομματικές σκοπιμότητες καταργούν προγραμματικά κάθε αξιοκρατία, κάθε διάκριση ποιοτήτων. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική αποτελεσματικότητα δίχως στοιχειωδώς δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων. Το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που επεβλήθη με το Σύνταγμα του 1985 προϋποθέτει κοινωνία κάφρων, τεταρτοκοσμική εθελοδουλία.
Έχετε απορρίψει και τα τρία κόμματα της Βουλής: τα δύο επειδή είναι πανόμοια, το τρίτο γιατί «παίζει» με το τίποτα, το τέταρτο και το πέμπτο μοιάζει να μη σας ενδιαφέρουν. Να φανταστώ ένα φανταστικό κόμμα - του νου σας, της καρδιάς σας, της πένας σας - που θα μπορούσε να σας αντιπροσωπεύει; Μήπως ένα κόμμα που θα περιλαμβάνει τόσο τον ορθολογιστή Στέφανο Μάνο όσο και τον γεμάτο αντιφάσεις Θεόδωρο Πάγκαλο;
Κατά την προσωπική μου κρίση και εκτίμηση, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει προ πολλού καταρρεύσει (που σημαίνει: έχει πάψει να αντιπροσωπεύει τη λαϊκή βούληση και αδυνατεί να λύσει κοινωνικά προβλήματα) επειδή τα κομματικά σχήματα είναι απολύτως συμβατικά. Τα δύο μεγάλα κόμματα καυχώνται, «δίχως αιδώ και λύπην», ότι είναι «πολυσυλλεκτικά», δηλαδή ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν έχουν ιδεολογική ραχοκοκαλιά, είναι ασπόνδυλα. Το ΠΑΣΟΚ έχει περιλάβει στο ψηφοδέλτιό του ανθρώπους από τον Μάρκο Βαφειάδη ώς τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και η Ν.Δ. έκανε υπουργό της τον Μίκη Θεοδωράκη. Η σημερινή νεοδημοκρατική κυβέρνηση είναι (όπως ήταν και η πασοκική κυβέρνηση Σημίτη) ιδεολογικά απολύτως πειθήνια στη «γραμμή» του Συνασπισμού.
Πώς λοιπόν θα φανταζόσασταν εσείς σήμερα ένα κόμμα που θα εκφράζει ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας;
Δεν χρειάζεται φαντασία. Μέσα στα συμβατικά κομματικά σχήματα υπάρχουν δύο ρεαλιστικά πολιτικά δεδομένα που δυστυχώς δεν μορφοποιούνται σε αυτοτελή κόμματα, ενώ θα έπρεπε - θα ήταν δείγμα υγείας του πολιτικού συστήματος. Μιλώ για μια ευδιάκριτη ομάδα ή συντεχνία, διακλαδωμένη και στα τρία κόμματα που νέμονται την εξουσία (Συνασπισμό», ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), που είναι πάντοτε με στρατωνισμένο τρόπο ομόγνωμη, υπέρμαχη πάντοτε της «γραμμής» που υπαγορεύει η «Νέα Τάξη» της «παγκοσμιοποίησης»: Φανατικοί προπαγανδιστές του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο, ένθερμοι θιασώτες τής άνευ όρων εισόδου της Τουρκίας στην ΕΕ, προασπίζουν μαχητικά το δικαίωμα των Σκοπιανών να ονομάζονται όπως θέλουν, αποδίδουν στον ελληνικό εθνικισμό όλες τις αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής, μάχονται υστερικά να αποδείξουν πλαστογραφημένη μια (έτσι κι αλλιώς παιδαριώδη) ρήση του Κίσινγκερ, πρωτοδημοσιευμένη στον Οικονομικό Ταχυδρόμο του ΔΟΛ. Υπερασπίζουν σήμερα με τυφλό πείσμα την ευτελή μπροσούρα δήθεν Ιστορίας της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού, κρώζουν συντονισμένα αντικληρικαλισμό και χλεύη για τον μεταφυσικό άξονα κάθε μεγάλου πολιτισμού.
Και όλοι αυτοί θα βλέπατε να συγκροτούν το κόμμα που μας λείπει;
Ναι, θα ήταν κατόρθωμα εντιμότητας και υγείας να συγκροτήσουν θαρραλέα ένα κόμμα και να ζητήσουν την ψήφο του λαού. Να το πουν με το όνομά του: το «Αμερικανικόν» κόμμα, όπως κάποτε είχαμε το Γαλλικόν, το Αγγλικόν, το Ρωσικόν. Όχι να επιβαίνουν λάθρα στα ζωτικά υπουργεία, με κάθε κυβέρνηση, ή σε ηγεσίες αριστερώνυμων κομμάτων. Αν καθαρίσει το πολιτικό τοπίο (και το δημοσιογραφικό) από όλη αυτή τη μεθοδικά πολυδιάσπαρτη συντεχνία, τότε υπάρχει ελπίδα να συσπειρωθούν και οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις σε ένα τίμιας και διαυγούς επωνυμίας κόμμα: το «Ευρωπαϊκόν» ή «Ελληνοκεντρικόν».
Κύριε Γιανναρά, έχετε σταθερή γραμμή στη σκέψη σας, αλλάζετε αντιλήψεις με το πέρασμα των χρόνων;
Αλλάζω εκτιμήσεις και οπτικές γωνίες. Όμως νομίζω ότι τα αξιολογικά μου κριτήρια δεν αλλάζουν. Γι' αυτό και κάποια παλιά μου κείμενα μοιάζουν σήμερα προφητικά, ενώ είναι απλώς συνεπή σε σταθερά κριτήρια ερμηνείας των επικαιρικών δεδομένων. Υπάρχει μια επιφυλλίδα μου με τον τίτλο Finis Graeciae (6.7.1986), μια άλλη που προδιαγράφει την τύχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη (31.8.1989), άλλες που προαναγγέλλουν την αποτυχία Έβερτ, το αναπότρεπτο της εξαφάνισης Σαμαρά και της αυτοχειρίας Σημίτη, και τώρα τη δραματική κατάληξη προς την οποία οδεύει ο Καραμανλής ο νεότερος. Δεν έχω χάρισμα οξυδέρκειας, μόνο σταθερότητα και ρεαλισμό στα κριτήρια. Νομίζω.
Και μια πολύ προσωπική ερώτηση: Πιστεύετε ότι υπάρχει Θεός;
Αν σας απαντούσα «ναι» ή «όχι» ή «δεν ξέρω», θα υποβίβαζα την ερώτησή σας σε ιδεολογικό επίπεδο, επίπεδο ατομικών «πεποιθήσεων» παντελώς αδιάφορων για κάθε άλλον. Για να σεβαστώ το ερώτημά σας απαντώ με ερώτημα: Πιστεύετε ότι υπάρχει ο έρωτας; Μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος το πανηγύρι της αυθυπέρβασης και αυτοπροσφοράς; Και το δικό σας και το δικό μου ερώτημα συγκλίνουν σε πολύ συγγενικές, εμπειρικές ψηλαφήσεις.
Τότε γιατί φοβάται η Εκκλησία τον έρωτα, γιατί τον πολεμάει;
Συγχωρήστε μου λίγη διαφήμιση: Γι' αυτό το ερώτημά σας θα ήθελα να διαβάσετε το τελευταίο μου βιβλίο, που έχει τίτλο Ενάντια στη θρησκεία, από τις εκδόσεις Ίκαρος. Θα αδικήσουμε την απάντηση αν τη στριμώξουμε στα όρια μιας συνέντευξης.
Τότε, μια τελευταία περιέργεια: Σας κάλεσε ποτέ ο πρωθυπουργός να σας συμβουλευτεί, ξέρετε αν σας διαβάζει; Νομίζετε πως θα μπορούσατε να προσφέρετε στον πολιτισμό της χώρας αυτής από κάποια άλλη θέση;
Να συμβουλευτεί εμένα ο πρωθυπουργός; Θα αστειεύεσθε. Οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα απωθούν κάθε επαφή με ανθρώπους που τους ασκούν κριτική, έστω την πιο απροκατάληπτη και ανιδιοτελή. Γι' αυτό τους φοβίζει ακόμα και η συγκρότηση επιτελείου, τους είναι ξένη, αδιανόητη η επιτελική δουλειά. Δεν βλέπετε πόσο εμετικά λιβανίζουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό οι υπουργοί του; Πώς να υπουργήσουν κοινωνικό υπούργημα άνθρωποι τέτοιας δουλοπρέπειας και αυτοεξευτελισμού; Πώς να δουλέψει επιτελικά το Υπουργικό Συμβούλιο, πώς να συγκροτήσει ο πρωθυπουργός επιτελική ομάδα μη καφενειακή, διαφορετική από αυτήν του «πρωινού καφέ»;
Όσο για το δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας, δεν ξέρω να σας απαντήσω, γιατί δεν είχα ποτέ τη δυνατότητα να δοκιμάσω αν θα τα κατάφερνα σε διοικητική ευθύνη. Σκέφτομαι πολλές φορές πως θα ήθελα να μου επέτρεπαν να στρατευθώ «ιεραποστολικά» στη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού. Υπήρξα και ιδρυτικό μέλος του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, συνεργάτης - τις πρώτες μέρες του σχεδιασμού του, με τον Ιωάννη Γεωργάκη. Αλλά μόλις στήθηκε, παραδόθηκε φυσικά σε πρόσωπα με εντυπωσιακότερες επιδόσεις επιδεξιότητας. Είμαι λοιπόν άπειρος, και γι' αυτό αμελητέος προκειμένου για ευθύνες διαχείρισης της κρατικής διακονίας του πολιτισμού.
Το βιβλίο «Ενάντια στη Θρησκεία» του Κ. Γιανναρά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
ΣΧΟΛΙΑ: 14
# Ανώνυμος στις 28/06/2007, 03:03 πμ
Αξιότιμοι κύριοι, Χ.Γιανναρά(για τη χειμμαρώδη έκφραση) και Γ.Χρονά (για την αντιγραφή), θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου προσφέρατε να χαρώ για τη γλώσσα που ομιλώ! Σπάνια πλέον διαβάζουμε ελληνικά τέτοιου επιπέδου και νοήματος ! Να παροτρύνω,η ταπεινότης μου,τον κύριο Γιανναρά να ομιλεί περισσότερο ! Κύριοι,σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!! [Στα.Μπ.]
# Dimitris Athinakis στις 28/06/2007, 12:06 μμ
Κι εγώ με τη σειρά μου. Μπράβο, Κύριε Χρονά, Μπράβο, Κύριε Γιανναρά. Χίλια Μπράβο... Ό,τι και να πει κανείς θα είναι λίγο. Ελάχιστο.
# Karellen στις 29/06/2007, 12:42 πμ
Πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση του κ. Χρονά με τον κ. Γιανναρά. Μακάρι να διαβάζαμε περισσότερες τέτοιες συνεντεύξεις-διαμάντια στον ελληνικό τύπο...
# Ανώνυμος στις 29/06/2007, 01:30 μμ
Ωραίος ο Γιανναράς. Τον διαβάζω από μικρό παιδί. Κι ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί του -συνήθως διαφωνώ- δεν παύουν τα γραπτά του να τρέφουν τη σκέψη μου. Αλλά... Αυτή η *&%%**#, ο Χρονάς, που 2-3 χρόνια πριν ζητούσε μέσω της (ψευδυπόγραφης) στήλης του στο περιοδικό του (Οδός Πανός-Ποντικοφάρμακα) να κρεμαστεί ο Γιανναράς στην πλατεία Συντάγματος για παραδειγματισμό, πώς τόσο ξεδιάντροπα προστρέχει και γλύφει? Θα μου πείτε: Μήπως θα είναι η πρώτη φορά?
# Ανώνυμος στις 29/06/2007, 03:24 μμ
Να συμφωνήσω με τον αποπάνω, λόγια τροφή για σκέψη!
# Ανώνυμος στις 29/06/2007, 03:50 μμ
" Κύριε Γιανναρά, έχετε σταθερή γραμμή στη σκέψη σας, αλλάζετε αντιλήψεις με το πέρασμα των χρόνων; Αλλάζω εκτιμήσεις και οπτικές γωνίες." Σε απάντηση των δύο παραπάνω σχολίων περί αλλαγής πλεύσης του κ.Χρονά. 'Η όπως λέει ένα κινέζικο γνωμικό :"Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη,ο ηλίθιος, ποτέ " . [Στα.Μπ.]
# Ανώνυμος στις 30/06/2007, 03:58 μμ
Χαχαχαχα! Τριάντα χρόνια κυβέρνηση Συνασπισμού, να πως κατήντησε και η ελληνική διανόηση! Και μη χειρότερα...
# Ανώνυμος στις 01/07/2007, 07:55 μμ
Ωραίος ο Γιανναράς αλλά γιατί τόση πίστη στον κοινοβουλευτισμό? Δεν είναι προβλημα της Ελλάδας οτι τα κομματα έχουν πάψει να αντιπροσωπεύουν τη λαϊκή βούληση. Αυτό συμβαίνει παντού και μάλλον είναι ίδιον του συστήματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Οσο για την Τετα Παπαδοπούλου εχει τόση σχέση με τον Καστοριάδη όσο και ο Σουρής με τον λυρισμό, για να θυμηθούμε και τον Αρανίτση. Για τον χαρακτηρισμο του Καστοριάδη τι να πει κανείς...
# Ανώνυμος στις 02/07/2007, 12:31 μμ
Περί Γιανναρά: Εδώ θα βρείτε μία προσπάθεια συλλογής των επιφυλλίδων του http://www.antibaro.gr/references/giannaras.htm εδώ όλες τις ραδιοφωνικές του εκπομπές στο ΣΚΑΙ http://library.antibaro.gr/audio/Giannaras_SKAI/ και εδώ σύνδεσμοι στο youtube από αποσπάσματα video από ομιλίες του Γιανναρά και μία πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΤ3 (Ανιχνεύσεις, Μάρτιος 2007) http://www.antibaro.gr/phpBB/viewtopic.php?t=106
# Ανώνυμος στις 02/07/2007, 12:38 μμ
Μεγάλο κεφάλαιο για τον τόπο ο Γιανναράς. Ειδικά η δήλωσή του:"Δεν ακούστηκε ποτέ στον πολιτικό λόγο των ελλαδικών κομμάτων το προφανές και πασίδηλο: Οτι η Ελλάδα είναι η μόνη από τους γειτόνους της που αρνείται να εφαρμόσει την αυτονόητη για όλους γύρω της αρχή της εθνοκάθαρσης. Θα μπορούσε. Και αρνείται. Αλλά η Ιμβρος και η Τένεδος είναι δίπλα στη Θράκη, το Κοσσυφοπέδιο και η Βόρεια Ηπειρος σε μικρή απόσταση, το Κουρδιστάν όχι πολύ μακριά", αποδεικνύει περίτρανα το εύρος και τη διαύγεια της σκέψης του (ολόκληρο το πόνημα του στο:http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_395634_19/03/2006_177833) Ποιος Καστοριάδης και κουραφέξαλα. Ο Γιανναράς είναι ο γνήσιος εκφραστής της ελληνική διανόηση του 21ου αιώνα. Και από γλώσσα ε; δεν την κατατσακίζει όπως τόσοι άλλοι νεοταξίτες.
# Ανώνυμος στις 02/07/2007, 10:53 μμ
Επιτέλους, η Lifo βρήκε τον Λάλα της. Τον συνεντευξιαστή που αδυνατεί να εκφέρει οποιαδήποτε κριτική και πιεστική ερώτηση στον συνεντευξιαζόμενο (και μάλιστα έναν άνθρωπο με ακραίες θέσεις όπως ο Γιανναράς) περιοριζόμενος σε καλοδιατυπωμένους ακισμούς. Άντε και τον Larry King παιδιά.
# Ανώνυμος στις 04/09/2007, 09:30 πμ
"και μάλιστα έναν άνθρωπο με ακραίες θέσεις όπως ο Γιανναράς" Εαν θεωρούμε τις θέσεις του Γιανναρά ακραίες, τότε πραγματικά δεν έχουμε ελπίδα ως Ελληνισμός.
# Ανώνυμος στις 07/09/2007, 05:26 μμ
k ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΤΕ
# Ανώνυμος στις 12/09/2007, 07:55 μμ
Οτι και να πει κανείς για το Χρ.Γιανναρά είναι λίγο. "Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα" είναι το καλύτερο του βιβλίο κατά την άποψη μου
Ανάρτηση νέου σχολίου
Παρακαλούμε, εισάγετε σχόλια μόνο σχετικά με το θέμα. Μηνύματα τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις οδηγίες και τους όρους χρήσης του δικτυακού τόπου θα αφαιρούνται από τη σελίδα.
Όνομα: Ανώνυμος
Σχόλιο:
Τα ελληνικά κόμματα είναι χρεωκοπημένα, λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα και διοικούνται από δουλοπρεπείς και αυτοεξευτελισμένους πολιτικούς. Αυτά και άλλα πολλά λέει ο «Πάπας της ελληνικής πραγματικότητας» σε μια μεταπυρηνική συνέντευξη.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΧΡΟΝΑ
Ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε τις ίδιες συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, ανθρώπους χυδαίας ιδιοτέλειας που νοιάζονται μόνο και αποκλειστικά για την επανεκλογή τους, για την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος.
Την πρώτη φορά που τον συναντούσα, σε μια δεξίωση, νόμιζα πως είχα να κάνω με έναν ιεροκήρυκα, έξαλλο με ό,τι συμβαίνει στο ελληνικό κράτος, να κατακεραυνώνει από τον άμβωνα την πολιτεία και τους κυβερνώντες. Την επόμενη φορά τον συνάντησα στα Κύθηρα, να παίρνει το πρωινό καράβι για τον Πειραιά. Φυσούσε, ένας μεθυσμένος καλοκαιρινός άνεμος που του έπαιρνε τα μαλλιά, κάτι είπε στο λοστρόμο και χάθηκε στην κοιλιά του καραβιού με την παρέα του.
Ακόμη δεν είχε στεγνώσει το μελάνι από την τρίτη έκδοση του βιβλίου του Ενάντια στη θρησκεία (Ίκαρος, 7η χιλιάδα), όταν τον συνάντησα στο σπίτι του. Αυτό είναι το 50ό βιβλίο του, σκέφτηκα, έπρεπε να είχε κουραστεί.
Στο γραφείο, δίπλα, όπου γράφει, με δέχτηκε. Απλός, κοιτώντας στα μάτια το συνομιλητή του, άρχισε από το τέλος του ταξιδιού από το οποίο μόλις είχε επιστρέψει. Κάτω έβλεπα ένα μέρος από τη Λεωφόρο Συγγρού. Και στο βάθος ο λόφος της Καστέλας, στον Πειραιά, σαν προϊστορικό κήτος. Αν ο καιρός είναι καθαρός, έχει φυσήξει δηλαδή, φαίνεται η Αίγινα, είπε, κοιτώντας τι βλέπω από το παράθυρο.
Μου εξήγησε ότι γράφει με πένα, χειρόγραφο. Δεν ξέρει κομπιούτερ. Κοίταξα τα δάχτυλά του. Μακριά σαν πένες γεμάτες μελάνι. Μαύρο, μπλε, κόκκινο. Σαν πίνακας του Ντύρερ.
Κύριε Γιανναρά, ποιο είναι το δαιμόνιο που κρατάει πίσω, καθηλωμένο στην καθυστέρηση, τον τόπο μας;
Προσωπική γνώμη: είναι το λάθος «κράτος». Δεν το συγκροτήσαμε οι Έλληνες, οι πρόγονοί μας που επαναστάτησαν ενάντια στους Τούρκους. Το έφτιαξαν για λογαριασμό μας οι Βαυαροί. Είναι κράτος τεχνητό, δεν προέκυψε από τις δικές μας ανάγκες και τους δικούς μας ιστορικούς εθισμούς. Μας επέβαλαν θεσμούς, σχήματα και τρόπους συλλογικής συνύπαρξης που είχαν φτιαχτεί για άλλες κοινωνίες, με διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικό ψυχισμό. Και αυτό το ξένο κράτος το καλοδεχτήκαμε ξιπασμένοι επειδή ήταν «μοδέρνο», ήταν απομίμηση των «λελαμπρυσμένων και πεφωτισμένων της Εσπερίας κρατών». Διακόσια χρόνια λοιπόν ζούμε ως μεταπράτες σε κράτος μεταπρατικό, παραιτημένοι από αυτό που πραγματικά είμαστε, από κάθε συνείδηση ετερότητας. Πιθηκίζουμε ό,τι είναι ξένο. Γι' αυτό είμαστε και θα είμαστε πάντα καθυστερημένοι, πάντα δεύτεροι και με τη μειονεξία του επαρχιώτη, όπως όλοι όσοι μόνο μιμούνται παθητικά. Εκτός αν κάποτε συμβεί (πολύ απίθανο) να αναπλάσουμε το κράτος μας ριζικά, για να υπηρετεί τις κοινωνικές μας ανάγκες, τη δική μας ιδιαιτερότητα. Να μην είναι εχθρός και αντίπαλος του πολίτη το κράτος, αλλά λειτουργός διακονίας των αναγκών του.
Έχω την εντύπωση πως πλέον στα άρθρα σας έχετε περάσει από την παρατήρηση στην οργή, στο θυμό, στην άρνηση. Παρεμβαίνετε στις πολιτικές αποφάσεις. Λέτε καθαρά τη γνώμη σας.
Παρεμβαίνω στις πολιτικές αποφάσεις μόνο με τον εκ των υστέρων σχολιασμό τους, δηλαδή με κριτικό λόγο, φωνή βοώντος εν κενώ, στην τέλεια απουσία ανταπόκρισης - άλλη δυνατότητα γονιμότερης παρέμβασης δεν έχω. Θυμό και οργή έχουν τα κείμενά μου, αρνητισμό όχι. Το θυμό και την οργή τη γεννάει η ανερμήνευτη δουλική υποταγή της ελλαδικής κοινωνίας στο καθεστώς της στυγνής και θρασύτατης κομματοκρατίας: ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε τις ίδιες συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, ανθρώπους χυδαίας ιδιοτέλειας που νοιάζονται μόνο και αποκλειστικά για την επανεκλογή τους, για την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος. Είναι εντελώς ανίκανοι να επιλύσουν, έστω και για τα μάτια του κόσμου, τα θεμελιώδη κοινωνικά προβλήματα (το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό, της γραφειοκρατίας, το συγκοινωνιακό, της άμυνας, του υδροκεφαλισμού της πρωτεύουσας, το δημογραφικό, του κοινωνικού ελέγχου των ΜΜΕ, της αντικοινωνικής βίας που ασκεί ο δημοσιοϋπαλληλικός συνδικαλισμός - και μύρια ανάλογα). Κωμικά ανίκανοι. Και ο λαός μας τούς ψηφίζει. Χρόνια τώρα.
Πολλές φορές νομίζω, όταν διαβάζω όχι τα φιλοσοφικά σας μελετήματα αλλά τις επιφυλλίδες σας στον Τύπο, πως αν γινόσασταν πρωθυπουργός αυτής της χώρας, σε εκατό ημέρες θα τα αλλάζατε όλα. Ξέρετε τι θέλει αυτός ο τόπος για να προχωρήσει;
Μην αστειευόμαστε. Εγώ είμαι δάσκαλος, ασκώ άλλη μαστορική, δεν έχω ικανότητες να διαχειριστώ εξουσία. Μαστορική δική μου είναι η κριτική διασάφηση των προϋποθέσεων για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής πράξης. Αυτές τις προϋποθέσεις επαναλαμβάνω, δεκαετίες τώρα. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική αποτελεσματικότητα όταν οι κομματικές σκοπιμότητες καταργούν προγραμματικά κάθε αξιοκρατία, κάθε διάκριση ποιοτήτων. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική αποτελεσματικότητα δίχως στοιχειωδώς δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων. Το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που επεβλήθη με το Σύνταγμα του 1985 προϋποθέτει κοινωνία κάφρων, τεταρτοκοσμική εθελοδουλία.
Έχετε απορρίψει και τα τρία κόμματα της Βουλής: τα δύο επειδή είναι πανόμοια, το τρίτο γιατί «παίζει» με το τίποτα, το τέταρτο και το πέμπτο μοιάζει να μη σας ενδιαφέρουν. Να φανταστώ ένα φανταστικό κόμμα - του νου σας, της καρδιάς σας, της πένας σας - που θα μπορούσε να σας αντιπροσωπεύει; Μήπως ένα κόμμα που θα περιλαμβάνει τόσο τον ορθολογιστή Στέφανο Μάνο όσο και τον γεμάτο αντιφάσεις Θεόδωρο Πάγκαλο;
Κατά την προσωπική μου κρίση και εκτίμηση, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει προ πολλού καταρρεύσει (που σημαίνει: έχει πάψει να αντιπροσωπεύει τη λαϊκή βούληση και αδυνατεί να λύσει κοινωνικά προβλήματα) επειδή τα κομματικά σχήματα είναι απολύτως συμβατικά. Τα δύο μεγάλα κόμματα καυχώνται, «δίχως αιδώ και λύπην», ότι είναι «πολυσυλλεκτικά», δηλαδή ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν έχουν ιδεολογική ραχοκοκαλιά, είναι ασπόνδυλα. Το ΠΑΣΟΚ έχει περιλάβει στο ψηφοδέλτιό του ανθρώπους από τον Μάρκο Βαφειάδη ώς τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και η Ν.Δ. έκανε υπουργό της τον Μίκη Θεοδωράκη. Η σημερινή νεοδημοκρατική κυβέρνηση είναι (όπως ήταν και η πασοκική κυβέρνηση Σημίτη) ιδεολογικά απολύτως πειθήνια στη «γραμμή» του Συνασπισμού.
Πώς λοιπόν θα φανταζόσασταν εσείς σήμερα ένα κόμμα που θα εκφράζει ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας;
Δεν χρειάζεται φαντασία. Μέσα στα συμβατικά κομματικά σχήματα υπάρχουν δύο ρεαλιστικά πολιτικά δεδομένα που δυστυχώς δεν μορφοποιούνται σε αυτοτελή κόμματα, ενώ θα έπρεπε - θα ήταν δείγμα υγείας του πολιτικού συστήματος. Μιλώ για μια ευδιάκριτη ομάδα ή συντεχνία, διακλαδωμένη και στα τρία κόμματα που νέμονται την εξουσία (Συνασπισμό», ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), που είναι πάντοτε με στρατωνισμένο τρόπο ομόγνωμη, υπέρμαχη πάντοτε της «γραμμής» που υπαγορεύει η «Νέα Τάξη» της «παγκοσμιοποίησης»: Φανατικοί προπαγανδιστές του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο, ένθερμοι θιασώτες τής άνευ όρων εισόδου της Τουρκίας στην ΕΕ, προασπίζουν μαχητικά το δικαίωμα των Σκοπιανών να ονομάζονται όπως θέλουν, αποδίδουν στον ελληνικό εθνικισμό όλες τις αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής, μάχονται υστερικά να αποδείξουν πλαστογραφημένη μια (έτσι κι αλλιώς παιδαριώδη) ρήση του Κίσινγκερ, πρωτοδημοσιευμένη στον Οικονομικό Ταχυδρόμο του ΔΟΛ. Υπερασπίζουν σήμερα με τυφλό πείσμα την ευτελή μπροσούρα δήθεν Ιστορίας της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού, κρώζουν συντονισμένα αντικληρικαλισμό και χλεύη για τον μεταφυσικό άξονα κάθε μεγάλου πολιτισμού.
Και όλοι αυτοί θα βλέπατε να συγκροτούν το κόμμα που μας λείπει;
Ναι, θα ήταν κατόρθωμα εντιμότητας και υγείας να συγκροτήσουν θαρραλέα ένα κόμμα και να ζητήσουν την ψήφο του λαού. Να το πουν με το όνομά του: το «Αμερικανικόν» κόμμα, όπως κάποτε είχαμε το Γαλλικόν, το Αγγλικόν, το Ρωσικόν. Όχι να επιβαίνουν λάθρα στα ζωτικά υπουργεία, με κάθε κυβέρνηση, ή σε ηγεσίες αριστερώνυμων κομμάτων. Αν καθαρίσει το πολιτικό τοπίο (και το δημοσιογραφικό) από όλη αυτή τη μεθοδικά πολυδιάσπαρτη συντεχνία, τότε υπάρχει ελπίδα να συσπειρωθούν και οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις σε ένα τίμιας και διαυγούς επωνυμίας κόμμα: το «Ευρωπαϊκόν» ή «Ελληνοκεντρικόν».
Κύριε Γιανναρά, έχετε σταθερή γραμμή στη σκέψη σας, αλλάζετε αντιλήψεις με το πέρασμα των χρόνων;
Αλλάζω εκτιμήσεις και οπτικές γωνίες. Όμως νομίζω ότι τα αξιολογικά μου κριτήρια δεν αλλάζουν. Γι' αυτό και κάποια παλιά μου κείμενα μοιάζουν σήμερα προφητικά, ενώ είναι απλώς συνεπή σε σταθερά κριτήρια ερμηνείας των επικαιρικών δεδομένων. Υπάρχει μια επιφυλλίδα μου με τον τίτλο Finis Graeciae (6.7.1986), μια άλλη που προδιαγράφει την τύχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη (31.8.1989), άλλες που προαναγγέλλουν την αποτυχία Έβερτ, το αναπότρεπτο της εξαφάνισης Σαμαρά και της αυτοχειρίας Σημίτη, και τώρα τη δραματική κατάληξη προς την οποία οδεύει ο Καραμανλής ο νεότερος. Δεν έχω χάρισμα οξυδέρκειας, μόνο σταθερότητα και ρεαλισμό στα κριτήρια. Νομίζω.
Και μια πολύ προσωπική ερώτηση: Πιστεύετε ότι υπάρχει Θεός;
Αν σας απαντούσα «ναι» ή «όχι» ή «δεν ξέρω», θα υποβίβαζα την ερώτησή σας σε ιδεολογικό επίπεδο, επίπεδο ατομικών «πεποιθήσεων» παντελώς αδιάφορων για κάθε άλλον. Για να σεβαστώ το ερώτημά σας απαντώ με ερώτημα: Πιστεύετε ότι υπάρχει ο έρωτας; Μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος το πανηγύρι της αυθυπέρβασης και αυτοπροσφοράς; Και το δικό σας και το δικό μου ερώτημα συγκλίνουν σε πολύ συγγενικές, εμπειρικές ψηλαφήσεις.
Τότε γιατί φοβάται η Εκκλησία τον έρωτα, γιατί τον πολεμάει;
Συγχωρήστε μου λίγη διαφήμιση: Γι' αυτό το ερώτημά σας θα ήθελα να διαβάσετε το τελευταίο μου βιβλίο, που έχει τίτλο Ενάντια στη θρησκεία, από τις εκδόσεις Ίκαρος. Θα αδικήσουμε την απάντηση αν τη στριμώξουμε στα όρια μιας συνέντευξης.
Τότε, μια τελευταία περιέργεια: Σας κάλεσε ποτέ ο πρωθυπουργός να σας συμβουλευτεί, ξέρετε αν σας διαβάζει; Νομίζετε πως θα μπορούσατε να προσφέρετε στον πολιτισμό της χώρας αυτής από κάποια άλλη θέση;
Να συμβουλευτεί εμένα ο πρωθυπουργός; Θα αστειεύεσθε. Οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα απωθούν κάθε επαφή με ανθρώπους που τους ασκούν κριτική, έστω την πιο απροκατάληπτη και ανιδιοτελή. Γι' αυτό τους φοβίζει ακόμα και η συγκρότηση επιτελείου, τους είναι ξένη, αδιανόητη η επιτελική δουλειά. Δεν βλέπετε πόσο εμετικά λιβανίζουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό οι υπουργοί του; Πώς να υπουργήσουν κοινωνικό υπούργημα άνθρωποι τέτοιας δουλοπρέπειας και αυτοεξευτελισμού; Πώς να δουλέψει επιτελικά το Υπουργικό Συμβούλιο, πώς να συγκροτήσει ο πρωθυπουργός επιτελική ομάδα μη καφενειακή, διαφορετική από αυτήν του «πρωινού καφέ»;
Όσο για το δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας, δεν ξέρω να σας απαντήσω, γιατί δεν είχα ποτέ τη δυνατότητα να δοκιμάσω αν θα τα κατάφερνα σε διοικητική ευθύνη. Σκέφτομαι πολλές φορές πως θα ήθελα να μου επέτρεπαν να στρατευθώ «ιεραποστολικά» στη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού. Υπήρξα και ιδρυτικό μέλος του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, συνεργάτης - τις πρώτες μέρες του σχεδιασμού του, με τον Ιωάννη Γεωργάκη. Αλλά μόλις στήθηκε, παραδόθηκε φυσικά σε πρόσωπα με εντυπωσιακότερες επιδόσεις επιδεξιότητας. Είμαι λοιπόν άπειρος, και γι' αυτό αμελητέος προκειμένου για ευθύνες διαχείρισης της κρατικής διακονίας του πολιτισμού.
Το βιβλίο «Ενάντια στη Θρησκεία» του Κ. Γιανναρά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
ΣΧΟΛΙΑ: 14
# Ανώνυμος στις 28/06/2007, 03:03 πμ
Αξιότιμοι κύριοι, Χ.Γιανναρά(για τη χειμμαρώδη έκφραση) και Γ.Χρονά (για την αντιγραφή), θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου προσφέρατε να χαρώ για τη γλώσσα που ομιλώ! Σπάνια πλέον διαβάζουμε ελληνικά τέτοιου επιπέδου και νοήματος ! Να παροτρύνω,η ταπεινότης μου,τον κύριο Γιανναρά να ομιλεί περισσότερο ! Κύριοι,σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!! [Στα.Μπ.]
# Dimitris Athinakis στις 28/06/2007, 12:06 μμ
Κι εγώ με τη σειρά μου. Μπράβο, Κύριε Χρονά, Μπράβο, Κύριε Γιανναρά. Χίλια Μπράβο... Ό,τι και να πει κανείς θα είναι λίγο. Ελάχιστο.
# Karellen στις 29/06/2007, 12:42 πμ
Πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση του κ. Χρονά με τον κ. Γιανναρά. Μακάρι να διαβάζαμε περισσότερες τέτοιες συνεντεύξεις-διαμάντια στον ελληνικό τύπο...
# Ανώνυμος στις 29/06/2007, 01:30 μμ
Ωραίος ο Γιανναράς. Τον διαβάζω από μικρό παιδί. Κι ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί του -συνήθως διαφωνώ- δεν παύουν τα γραπτά του να τρέφουν τη σκέψη μου. Αλλά... Αυτή η *&%%**#, ο Χρονάς, που 2-3 χρόνια πριν ζητούσε μέσω της (ψευδυπόγραφης) στήλης του στο περιοδικό του (Οδός Πανός-Ποντικοφάρμακα) να κρεμαστεί ο Γιανναράς στην πλατεία Συντάγματος για παραδειγματισμό, πώς τόσο ξεδιάντροπα προστρέχει και γλύφει? Θα μου πείτε: Μήπως θα είναι η πρώτη φορά?
# Ανώνυμος στις 29/06/2007, 03:24 μμ
Να συμφωνήσω με τον αποπάνω, λόγια τροφή για σκέψη!
# Ανώνυμος στις 29/06/2007, 03:50 μμ
" Κύριε Γιανναρά, έχετε σταθερή γραμμή στη σκέψη σας, αλλάζετε αντιλήψεις με το πέρασμα των χρόνων; Αλλάζω εκτιμήσεις και οπτικές γωνίες." Σε απάντηση των δύο παραπάνω σχολίων περί αλλαγής πλεύσης του κ.Χρονά. 'Η όπως λέει ένα κινέζικο γνωμικό :"Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη,ο ηλίθιος, ποτέ " . [Στα.Μπ.]
# Ανώνυμος στις 30/06/2007, 03:58 μμ
Χαχαχαχα! Τριάντα χρόνια κυβέρνηση Συνασπισμού, να πως κατήντησε και η ελληνική διανόηση! Και μη χειρότερα...
# Ανώνυμος στις 01/07/2007, 07:55 μμ
Ωραίος ο Γιανναράς αλλά γιατί τόση πίστη στον κοινοβουλευτισμό? Δεν είναι προβλημα της Ελλάδας οτι τα κομματα έχουν πάψει να αντιπροσωπεύουν τη λαϊκή βούληση. Αυτό συμβαίνει παντού και μάλλον είναι ίδιον του συστήματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Οσο για την Τετα Παπαδοπούλου εχει τόση σχέση με τον Καστοριάδη όσο και ο Σουρής με τον λυρισμό, για να θυμηθούμε και τον Αρανίτση. Για τον χαρακτηρισμο του Καστοριάδη τι να πει κανείς...
# Ανώνυμος στις 02/07/2007, 12:31 μμ
Περί Γιανναρά: Εδώ θα βρείτε μία προσπάθεια συλλογής των επιφυλλίδων του http://www.antibaro.gr/references/giannaras.htm εδώ όλες τις ραδιοφωνικές του εκπομπές στο ΣΚΑΙ http://library.antibaro.gr/audio/Giannaras_SKAI/ και εδώ σύνδεσμοι στο youtube από αποσπάσματα video από ομιλίες του Γιανναρά και μία πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΤ3 (Ανιχνεύσεις, Μάρτιος 2007) http://www.antibaro.gr/phpBB/viewtopic.php?t=106
# Ανώνυμος στις 02/07/2007, 12:38 μμ
Μεγάλο κεφάλαιο για τον τόπο ο Γιανναράς. Ειδικά η δήλωσή του:"Δεν ακούστηκε ποτέ στον πολιτικό λόγο των ελλαδικών κομμάτων το προφανές και πασίδηλο: Οτι η Ελλάδα είναι η μόνη από τους γειτόνους της που αρνείται να εφαρμόσει την αυτονόητη για όλους γύρω της αρχή της εθνοκάθαρσης. Θα μπορούσε. Και αρνείται. Αλλά η Ιμβρος και η Τένεδος είναι δίπλα στη Θράκη, το Κοσσυφοπέδιο και η Βόρεια Ηπειρος σε μικρή απόσταση, το Κουρδιστάν όχι πολύ μακριά", αποδεικνύει περίτρανα το εύρος και τη διαύγεια της σκέψης του (ολόκληρο το πόνημα του στο:http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_395634_19/03/2006_177833) Ποιος Καστοριάδης και κουραφέξαλα. Ο Γιανναράς είναι ο γνήσιος εκφραστής της ελληνική διανόηση του 21ου αιώνα. Και από γλώσσα ε; δεν την κατατσακίζει όπως τόσοι άλλοι νεοταξίτες.
# Ανώνυμος στις 02/07/2007, 10:53 μμ
Επιτέλους, η Lifo βρήκε τον Λάλα της. Τον συνεντευξιαστή που αδυνατεί να εκφέρει οποιαδήποτε κριτική και πιεστική ερώτηση στον συνεντευξιαζόμενο (και μάλιστα έναν άνθρωπο με ακραίες θέσεις όπως ο Γιανναράς) περιοριζόμενος σε καλοδιατυπωμένους ακισμούς. Άντε και τον Larry King παιδιά.
# Ανώνυμος στις 04/09/2007, 09:30 πμ
"και μάλιστα έναν άνθρωπο με ακραίες θέσεις όπως ο Γιανναράς" Εαν θεωρούμε τις θέσεις του Γιανναρά ακραίες, τότε πραγματικά δεν έχουμε ελπίδα ως Ελληνισμός.
# Ανώνυμος στις 07/09/2007, 05:26 μμ
k ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΤΕ
# Ανώνυμος στις 12/09/2007, 07:55 μμ
Οτι και να πει κανείς για το Χρ.Γιανναρά είναι λίγο. "Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα" είναι το καλύτερο του βιβλίο κατά την άποψη μου
Ανάρτηση νέου σχολίου
Παρακαλούμε, εισάγετε σχόλια μόνο σχετικά με το θέμα. Μηνύματα τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις οδηγίες και τους όρους χρήσης του δικτυακού τόπου θα αφαιρούνται από τη σελίδα.
Όνομα: Ανώνυμος
Σχόλιο:
Συνειδητό ονείρεμα
Συνειδητό ονείρεμα ονομάζουμε εκείνη την κατάσταση στην οποία ο ονειρευόμενος γνωρίζει απόλυτα ότι ονειρεύεται και μπορεί να επηρεάσει, αν το θέλει, την έκβαση και το περιεχόμενο του ονείρου του. Είναι να γνωρίζουμε συνεχώς ότι ονειρευόμαστε αντιμετωπίζοντας οποιοδήποτε τρομαχτικό κίνδυνο, εφιάλτη ή κάποιο στοιχείο του ονείρου παρουσιασθεί μπροστά μας αναγνωρίζοντας με κατανόηση την απατηλότητα του.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε συνειδητά τους κινδύνους χρησιμοποιώντας όπλα της φαντασίας μας καθώς και υπερφυσικές δυνάμεις ενώ μπορούμε να υπερβούμε νόμους της φύσης, όπως είναι η βαρύτητα, αρκεί να το θελήσουμε.
Μια τέτοια εμπειρία, στην οποία είμαστε πλήρως παρόντες χωρίς να αγόμαστε και φερόμαστε από το περιεχόμενο του ασυνείδητου μας, είναι πολύ πιο ζωντανή και πλήρης από τις συνηθισμένες καθημερινές εμπειρίες μας και δύσκολα μπορούμε να τη θεωρήσουμε σαν μη πραγματική.
Ο έλεγχος που μπορούμε να έχουμε στα όνειρα μας και η ελευθερία με την οποία μπορούμε να κινηθούμε μέσα σε αυτά, επιλέγοντας οι ίδιοι τη ροή που θα ακολουθήσουν, μας δίνει ένα αίσθημα ευφορίας και ικανοποίησης, ενώ συγχρόνως μας βοηθά να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς μας.
Οτιδήποτε, δεν μπορούμε να κάνουμε όταν είμαστε ξύπνιοι, επειδή μας εμποδίζουν οι φυσικοί και οι κοινωνικοί νόμοι, μπορούμε να το κάνουμε άνετα σε ένα συνειδητό όνειρο στο οποίο οι δυνατότητες μας είναι άπειρες.
Στη Δύση, το συνειδητό ονείρεμα έγινε αποδεκτό από τους επιστήμονες τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ στις ανατολικές χώρες όπως στην Ινδία και στο Θιβέτ, η ικανότητα αυτή του ανθρώπου αποτελεί μέρος του τρόπου ζωής τους εδώ και αιώνες. Πολλοί σαμάνοι αναφέρουν ότι έχουν αποκτήσει τις ικανότητες της διόρασης και της θεραπείας μέσω επισκέψεων σε "πνευματικούς" κόσμους, με συνειδητό ονείρεμα.
Από μια άλλη άποψη ο μυστικιστής χρησιμοποιεί το συνειδητό ονείρεμα για να αφυπνιστεί και να συνειδητοποιήσει έτσι την ψευδαισθητική φύση όλων των φαινομένων, τόσο του ύπνου όσο και της "εγρήγορσης". Η αφύπνιση αυτή δεν σημαίνει την απάρνηση και την απόρριψη του κόσμου και την απόσυρση μας σε μια μηδενιστική κατάσταση, αλλά τη συμμετοχή μας στα πράγματα με τη σύγχρονη όμως αναγνώριση της ψευδαισθητικής και ονειρικής φύσης των φαινομένων.
Δημήτρης Ευαγγελόπουλος
(Από το βιβλίο:
Το Συνειδητό Ονείρεμα)
Συνειδητό ονείρεμα ονομάζουμε εκείνη την κατάσταση στην οποία ο ονειρευόμενος γνωρίζει απόλυτα ότι ονειρεύεται και μπορεί να επηρεάσει, αν το θέλει, την έκβαση και το περιεχόμενο του ονείρου του. Είναι να γνωρίζουμε συνεχώς ότι ονειρευόμαστε αντιμετωπίζοντας οποιοδήποτε τρομαχτικό κίνδυνο, εφιάλτη ή κάποιο στοιχείο του ονείρου παρουσιασθεί μπροστά μας αναγνωρίζοντας με κατανόηση την απατηλότητα του.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε συνειδητά τους κινδύνους χρησιμοποιώντας όπλα της φαντασίας μας καθώς και υπερφυσικές δυνάμεις ενώ μπορούμε να υπερβούμε νόμους της φύσης, όπως είναι η βαρύτητα, αρκεί να το θελήσουμε.
Μια τέτοια εμπειρία, στην οποία είμαστε πλήρως παρόντες χωρίς να αγόμαστε και φερόμαστε από το περιεχόμενο του ασυνείδητου μας, είναι πολύ πιο ζωντανή και πλήρης από τις συνηθισμένες καθημερινές εμπειρίες μας και δύσκολα μπορούμε να τη θεωρήσουμε σαν μη πραγματική.
Ο έλεγχος που μπορούμε να έχουμε στα όνειρα μας και η ελευθερία με την οποία μπορούμε να κινηθούμε μέσα σε αυτά, επιλέγοντας οι ίδιοι τη ροή που θα ακολουθήσουν, μας δίνει ένα αίσθημα ευφορίας και ικανοποίησης, ενώ συγχρόνως μας βοηθά να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς μας.
Οτιδήποτε, δεν μπορούμε να κάνουμε όταν είμαστε ξύπνιοι, επειδή μας εμποδίζουν οι φυσικοί και οι κοινωνικοί νόμοι, μπορούμε να το κάνουμε άνετα σε ένα συνειδητό όνειρο στο οποίο οι δυνατότητες μας είναι άπειρες.
Στη Δύση, το συνειδητό ονείρεμα έγινε αποδεκτό από τους επιστήμονες τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ στις ανατολικές χώρες όπως στην Ινδία και στο Θιβέτ, η ικανότητα αυτή του ανθρώπου αποτελεί μέρος του τρόπου ζωής τους εδώ και αιώνες. Πολλοί σαμάνοι αναφέρουν ότι έχουν αποκτήσει τις ικανότητες της διόρασης και της θεραπείας μέσω επισκέψεων σε "πνευματικούς" κόσμους, με συνειδητό ονείρεμα.
Από μια άλλη άποψη ο μυστικιστής χρησιμοποιεί το συνειδητό ονείρεμα για να αφυπνιστεί και να συνειδητοποιήσει έτσι την ψευδαισθητική φύση όλων των φαινομένων, τόσο του ύπνου όσο και της "εγρήγορσης". Η αφύπνιση αυτή δεν σημαίνει την απάρνηση και την απόρριψη του κόσμου και την απόσυρση μας σε μια μηδενιστική κατάσταση, αλλά τη συμμετοχή μας στα πράγματα με τη σύγχρονη όμως αναγνώριση της ψευδαισθητικής και ονειρικής φύσης των φαινομένων.
Δημήτρης Ευαγγελόπουλος
(Από το βιβλίο:
Το Συνειδητό Ονείρεμα)
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
ΟΙ ΑΡΧΕΣ
ΤΗΣ ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Ένα από τα λίγα ερμητικά κείμενα που σώθηκαν από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και κατά κάποιο τρόπο θεμελίωσε τις βάσεις των διαφόρων φιλοσοφικο-εσωτερικών ρευμάτων μέχρι τις ημέρες μας, είναι το λεγόμενον Κυμβάλειον. Περιέχει τις Αρχές του Σύμπαντος, τους επτά Aρχικούς Νόμους που διοικούν τα πάντα και που μετέδωσε στους ανθρώπους σαν Υψηλή Διδασκαλία ο θεός Ερμής. Γι' αυτόν το λόγο το σύνολο των διαφόρων εσωτερικών Διδασκαλιών που βασίζονται σ' αυτές τις Αρχές, από την αρχαία ελληνική εποχή ως σήμερα, λέγεται Ερμητισμός, δηλαδή η Επιστήμη του Ερμή .
Όμως οι ρίζες του κειμένου αυτού δεν σταματούν στα χειρόγραφα της Αλεξάνδρειας αλλά χάνονται πιο βαθιά στην ομίχλη της ιστορίας. Οι ιστορικές και φιλοσοφικές αναφορές που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες για το κείμενο του Κυβαλείονα (έτσι τον αποδίδουν), οι Ρωμαίοι και οι μεσαιωνικοί αποκρυφιστές, κατευθύνονται στην Αίγυπτο, πριν από τις Δυναστικές Εποχές, όταν βασίλευε ο θεός Θωτ, που όπως λένε οι μυθικές παραδόσεις μύησε τους ανθρώπους στην Τέχνη και τις Επιστήμες της Φύσης - τον Θωτ τον ταύτισαν οι Έλληνες με το δικό τους Ερμή.
Όμως δεν πρέπει να δούμε στους θεούς αυτούς μια ανθρωποειδή εικόνα, όπως τους παρουσίασαν οι καλλιτέχνες αργότερα, αλλά μια βαθιά αντίληψη για δονητικά επίπεδα γνώσης που ξεπερνούν την απλή ανθρώπινη Συνείδηση. Η έννοια για τους Θεούς στην Αρχαιότητα ήταν περισσότερο συσχετισμένη με Αόρατες δυνάμεις της Φύσης παρά με συγκεκριμένες εικόνες πάνω στα σύννεφα και με χρωματισμούς.
Οι εσωτεριστές φιλόσοφοι και Σοφοί όλων των εποχών μίλησαν για τέτοιες αρχές με διαφορετικά ονόματα και Σύμβολα, που ανακεφαλαιώνονται στο Ερμητικό κείμενο του Κυμβαλείονα. Αυτοί έλεγαν ότι όποιος γνώριζε και τις εφάρμοζε πιστά θα μπορούσε να καταλάβει και να ερμηνεύσει τους Νόμους σ' όλο το φάσμα του Σύμπαντος, στις επτά εκδηλώσεις του επειδή κατείχε το μαγικό κλειδί της Επταπλής Σοφίας. Ας δούμε περιληπτικά ποιες είναι αυτές οι αρχές για τις οποίες μίλησαν, οι αρχαίοι Μύστες-Σοφοί και πώς εκφράζονται και λειτουργούν μέσα στο Σύμπαν μας.
Αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι ή Αρχές είναι:
1. Η Αρχή της Νοητικότητας
2. Η Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας)
3. Η Αρχή της Δόνησης
4. Η Αρχή της Πολικότητας
5. Η Αρχή του Ρυθμού
6. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία)
7. Η Αρχή τoυ Γένους
Η πρώτη Αρχή περικλείει την αλήθεια ότι τα πάντα έχουν μια νοητική Αξία: "Το Σύμπαν είναι Νοητικό" ή "η Ρίζα του Σύμπαντος είναι Νοητική" λέει το κείμενο του Ερμή, δηλαδή όλα τα πράγματα του Εκδηλωμένου Σύμπαντος είναι η αντανάκλαση της θείας Σκέψης. Το Σύμπαν είναι μια σκέψη που ανέφεραν οι Ιερείς όλων των εσωτερικών θρησκειών.
Από τον πρωτοπόρο της ορθολογιστικής σκέψης, τον Κάντ, μέχρι τις πιο επαναστατικές αντιλήψεις της σύγχρονης πυρηνικής Φυσικής βγάζουμε τα ίδια συμπεράσματα, με τους αρχαίους εκείνους Σοφούς.
"Όπως επάνω έτσι και κάτω" εκφράζει η δεύτερη αρχή της Αντιστοιχίας, πάντα υπάρχει μια αναλογία και αλληλουχία μέσα στους Νόμους για τα φαινόμενα των ποικίλων καταστάσεων του Όντως και της ζωής. Το ηλιακό σύστημα αντανακλάται στο άτομο. Ο Μακρόκοσμος του Σύμπαντος αντανακλάται στον Μικρόκοσμο του Ανθρώπου, και όποιος γνωρίζει το ένα, γνωρίζει αναλόγως και το άλλο. Συσχετίζεται με την απόκτηση της Σοφίας ανάμεσα στην Σύγκριση, και της Γνώσης για το "Κάτω" και για το "Επάνω".
Η αρχή της Δόνησης λέει: "Τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα κινούνται, όλα δονούνται". Από το ηλεκτρόνιο και το άτομο μέχρι τους κόσμους και τους γαλαξίες, όλα βρίσκονται σε δόνηση. Τίποτα δεν είναι ακίνητο, και υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ Ύλης και Ενέργειας που προκαλεί ένα είδος χορού μέσα στα διάφορα συστήματα που θα παραγάγει μία αρμονία και θα μετατραπεί σε μία στατική ισορροπία. Αυτό το διαπιστώνει κάθε φορά περισσότερο η σύγχρονη επιστήμη με τις πρόσφατες ανακαλύψεις της. Αυτή η Αρχή της Δόνησης εξηγεί τις διαφορές μέσα στις ποικίλες εκδηλώσεις της ύλης των δυνάμεων, του νου, ακόμα και του ίδιου Πνεύματος, κάθε τι που είναι το αποτέλεσμα διαφορετικών δονητικών καταστάσεων της Αρχικής ουσίας. Από το πνεύμα ως την πιο συμπυκνωμένη ύλη, όλα δονούνται - όσο μεγαλύτερη είναι η δόνηση τόσο υψηλότερη είναι η θέση του όντος στην εξελικτική Σκάλα. Η δόνηση του Πνεύματος έχει μια τόσο άπειρη ένταση και ταχύτητα (μαθηματικά τείνει προς το άπειρο) που μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε ακινησία. Στον αντίθετο πόλο της Σκάλας υπάρχουν μορφές ύλης τόσο συμπυκνωμένες, των οποίων η δόνηση είναι τόσο αδύνατη που φαίνεται πως βρίσκονται και αυτές σε ακινησία. Μεταξύ και των δύο πόλων υπάρχουν δισεκατομμύρια βαθμοί δονητικής εντάσεως, που ρυθμίζονται και ταξινομούνται από την αρμονία του αριθμού και της αναλογίας.
Τέταρτη αρχή είναι αυτή της Πολικότητας, που λέει: "Όλα είναι διπλά, όλα έχουν δύο πόλους, όλα έχουν το δικό τους ζευγάρι αντίθεσης: το όμοιο και το αντίθετο είναι το ίδιο, τα αντίθετα είναι όμοια στη φύση τους αλλά διαφορετικά στο Ρυθμό, στα άκρα συναντώνται όλες οι αλήθειες, όλα τα παράδοξα μπορούν να συνδιαλλαγούν". Εξηγεί λοιπόν η 4η Αρχή του κειμένου ότι σε κάθε τι υπάρχουν δύο πόλοι, δύο απόψεις, δύο αντίθετα, τα οποία δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μόνο τα δύο άκρα του ίδιου πράγματος, της ίδιας ουσίας, και η διαφορά υπάρχει μόνο στην ποικιλία ρυθμού μεταξύ τους.
Για την Αρχή του Ρυθμού λέει ο "Κυμβαλείων": Όλα ρέουν, όλα αποσύρονται, όλα έχουν τις δικές τους περιόδους ανόδου και πτώσης, όλα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν όλα κινούνται όπως ένα εκκρεμές, το μέτρο της κινήσεώς τους προς τα δεξιά είναι η αμοιβή. Αυτή η αρχή εκφράζει την αλήθεια ότι τα πάντα εκδηλώνονται ανάμεσα σε μία εναλλασσόμενη Ροή-Αποσύρση, Άνοδο-Κάθοδο, μια ταλάντευση μεταξύ των δύο πόλων που υπάρχουν σύμφωνα με την Αρχή της Πολικότητας. Αυτός ο Νόμος της Προχώρησης και Υποχώρησης ισχύει και για τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους πολιτισμούς με τις περιόδους και τις παρακμές τους, τους γαλαξίες κλπ. Είναι ο νόμος της Ζωής, της Εισπνοής και της Εκπνοής.
Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος λέει: Κάθε αιτία έχει το δικό της αποτέλεσμα, κάθε αποτέλεσμα έχει τη δική του αιτία. Όλα συμβαίνουν σύμφωνα με τον Συμπαντικό Νόμο. Η τύχη δεν είναι παρά το όνομα που δίνεται σ' ένα άγνωστο Νόμο. "Η σύμπτωση είναι η μεγαλοφυΐα της τύχης". Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτα δεν ξεφεύγει από το Νόμο. Αυτό είναι το Κάρμα.
Η Αρχή του Γένους, η τελευταία Αρχή των Επτά Νόμων-Κλειδιών του Σύμπαντος λέει: "Το γένος υπάρχει παντού. Όλα έχουν τη δική τους αρσενική και θηλυκή αρχή. Η γέννηση εκδηλώνεται σ' όλα τα επίπεδα ύπαρξης". Δηλαδή τα πάντα βρίσκονται σ' ένα συνεχές ρεύμα γεννήσεων, και αυτό δεν γίνεται μόνο στο φυσικό επίπεδο αλλά και στα ψυχολογικό, διανοητικό, καθώς και τα πνευματικό. Ο Νόμος της Μετενσάρκωσης είναι μια εκδήλωση της Αρχής αυτής.
Ο "Κυμβαλείων" όμως δε σταματά εκεί που τελειώνει η τελευταία Αρχή, οι Ερμητικές Διδασκαλίες μας μεταδίδουν ακόμα φοβερά βαθιές γνώσεις και διδάγματα, των οποίων η πράξη και η εφαρμογή επιτρέπει στον άνθρωπο να πλησιάσει πραγματικά το μυστικό του Όντος, τόσο του δικού του σαν εαυτού όσο και του Σύμπαντος.
Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να βιώνει αυτές τις διδασκαλίες μέσα και έξω του, τότε και όχι πριν, μπορεί να πει ότι βαδίζει το Δρόμο που οδηγεί στη Σοφία.
Σαν επίλογο μεταφράζουμε μερικά άλλα αποσπάσματα του ιερού Κειμένου του "Κυμβαλείωνα", των οποίων την εξήγηση και κατανόηση την αφήνουμε στην επεξεργασία του ίδιου του αναγνώστη.
"Πιο πέρα από τον Κόσμο, από το Χρόνο και το Χώρο, απ'όλα όσα κινούνται και αλλάζουν βρίσκεται η Ουσιώδης πραγματικότητα, η Θεμελιώδης Αλήθεια".
"Είναι αλήθεια ότι τα πάντα βρίσκονται στο ΠΑΝ, αλλά είναι και αλήθεια ότι το ΠΑΝ βρίσκεται παντού στα πάντα. Αυτός που καταλαβαίνει αυτό σωστά, έχει αποκτήσει μεγάλη σοφία".
"Ο Ρυθμός μπορεί να εξουδετερώνεται απο την Τέχνη της Πολικότητας".
"Ο ατελής σοφός, αναγνωρίζοντας τη σχετική μη παραγματικότητα του Σύμπαντος, φαντάζεται ότι μπορεί να προκαλεί τους νόμους του. Αυτός δεν είναι παρά ένας ματαιόδοξος και παράτολμος που θα συντριφθεί στα βράχια και θα ισοπεδωθεί από τα στοιχεία, λόγω της τρέλας του. Ο αληθινός Σοφός που γνωρίζει τη Φύση του Σύμπαντος, χρησιμοποιεί τον ΝΟΜΟ ενάντια στους Νόμους: τους ανώτερους ενάντια στους κατώτερους Νόμους, και με την Αλχημεία μετατρέπει ό,τι δεν είναι επιθυμητό σε πολύτιμο και μ' αυτό τον τρόπο νικάει. Η Μύηση δεν είναι φαντασίες, παράτολμα όνειρα ή φαντασμαγορικά οράματα, αλλά η σοφή χρήση των Ανωτέρων Δυνάμεων ενάντια στις κατώτερες, ξεφεύγοντας έτσι από τον πόνο στα κατώτερα επίπεδα με την συνειδησιακή δόνηση στα Ανώτερα. Η μετατροπή (όχι η παράτολμη άρνηση) είναι το Όπλο του
Κυρίαρχου.
www.esoterica.gr
ΤΗΣ ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Ένα από τα λίγα ερμητικά κείμενα που σώθηκαν από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και κατά κάποιο τρόπο θεμελίωσε τις βάσεις των διαφόρων φιλοσοφικο-εσωτερικών ρευμάτων μέχρι τις ημέρες μας, είναι το λεγόμενον Κυμβάλειον. Περιέχει τις Αρχές του Σύμπαντος, τους επτά Aρχικούς Νόμους που διοικούν τα πάντα και που μετέδωσε στους ανθρώπους σαν Υψηλή Διδασκαλία ο θεός Ερμής. Γι' αυτόν το λόγο το σύνολο των διαφόρων εσωτερικών Διδασκαλιών που βασίζονται σ' αυτές τις Αρχές, από την αρχαία ελληνική εποχή ως σήμερα, λέγεται Ερμητισμός, δηλαδή η Επιστήμη του Ερμή .
Όμως οι ρίζες του κειμένου αυτού δεν σταματούν στα χειρόγραφα της Αλεξάνδρειας αλλά χάνονται πιο βαθιά στην ομίχλη της ιστορίας. Οι ιστορικές και φιλοσοφικές αναφορές που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες για το κείμενο του Κυβαλείονα (έτσι τον αποδίδουν), οι Ρωμαίοι και οι μεσαιωνικοί αποκρυφιστές, κατευθύνονται στην Αίγυπτο, πριν από τις Δυναστικές Εποχές, όταν βασίλευε ο θεός Θωτ, που όπως λένε οι μυθικές παραδόσεις μύησε τους ανθρώπους στην Τέχνη και τις Επιστήμες της Φύσης - τον Θωτ τον ταύτισαν οι Έλληνες με το δικό τους Ερμή.
Όμως δεν πρέπει να δούμε στους θεούς αυτούς μια ανθρωποειδή εικόνα, όπως τους παρουσίασαν οι καλλιτέχνες αργότερα, αλλά μια βαθιά αντίληψη για δονητικά επίπεδα γνώσης που ξεπερνούν την απλή ανθρώπινη Συνείδηση. Η έννοια για τους Θεούς στην Αρχαιότητα ήταν περισσότερο συσχετισμένη με Αόρατες δυνάμεις της Φύσης παρά με συγκεκριμένες εικόνες πάνω στα σύννεφα και με χρωματισμούς.
Οι εσωτεριστές φιλόσοφοι και Σοφοί όλων των εποχών μίλησαν για τέτοιες αρχές με διαφορετικά ονόματα και Σύμβολα, που ανακεφαλαιώνονται στο Ερμητικό κείμενο του Κυμβαλείονα. Αυτοί έλεγαν ότι όποιος γνώριζε και τις εφάρμοζε πιστά θα μπορούσε να καταλάβει και να ερμηνεύσει τους Νόμους σ' όλο το φάσμα του Σύμπαντος, στις επτά εκδηλώσεις του επειδή κατείχε το μαγικό κλειδί της Επταπλής Σοφίας. Ας δούμε περιληπτικά ποιες είναι αυτές οι αρχές για τις οποίες μίλησαν, οι αρχαίοι Μύστες-Σοφοί και πώς εκφράζονται και λειτουργούν μέσα στο Σύμπαν μας.
Αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι ή Αρχές είναι:
1. Η Αρχή της Νοητικότητας
2. Η Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας)
3. Η Αρχή της Δόνησης
4. Η Αρχή της Πολικότητας
5. Η Αρχή του Ρυθμού
6. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία)
7. Η Αρχή τoυ Γένους
Η πρώτη Αρχή περικλείει την αλήθεια ότι τα πάντα έχουν μια νοητική Αξία: "Το Σύμπαν είναι Νοητικό" ή "η Ρίζα του Σύμπαντος είναι Νοητική" λέει το κείμενο του Ερμή, δηλαδή όλα τα πράγματα του Εκδηλωμένου Σύμπαντος είναι η αντανάκλαση της θείας Σκέψης. Το Σύμπαν είναι μια σκέψη που ανέφεραν οι Ιερείς όλων των εσωτερικών θρησκειών.
Από τον πρωτοπόρο της ορθολογιστικής σκέψης, τον Κάντ, μέχρι τις πιο επαναστατικές αντιλήψεις της σύγχρονης πυρηνικής Φυσικής βγάζουμε τα ίδια συμπεράσματα, με τους αρχαίους εκείνους Σοφούς.
"Όπως επάνω έτσι και κάτω" εκφράζει η δεύτερη αρχή της Αντιστοιχίας, πάντα υπάρχει μια αναλογία και αλληλουχία μέσα στους Νόμους για τα φαινόμενα των ποικίλων καταστάσεων του Όντως και της ζωής. Το ηλιακό σύστημα αντανακλάται στο άτομο. Ο Μακρόκοσμος του Σύμπαντος αντανακλάται στον Μικρόκοσμο του Ανθρώπου, και όποιος γνωρίζει το ένα, γνωρίζει αναλόγως και το άλλο. Συσχετίζεται με την απόκτηση της Σοφίας ανάμεσα στην Σύγκριση, και της Γνώσης για το "Κάτω" και για το "Επάνω".
Η αρχή της Δόνησης λέει: "Τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα κινούνται, όλα δονούνται". Από το ηλεκτρόνιο και το άτομο μέχρι τους κόσμους και τους γαλαξίες, όλα βρίσκονται σε δόνηση. Τίποτα δεν είναι ακίνητο, και υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ Ύλης και Ενέργειας που προκαλεί ένα είδος χορού μέσα στα διάφορα συστήματα που θα παραγάγει μία αρμονία και θα μετατραπεί σε μία στατική ισορροπία. Αυτό το διαπιστώνει κάθε φορά περισσότερο η σύγχρονη επιστήμη με τις πρόσφατες ανακαλύψεις της. Αυτή η Αρχή της Δόνησης εξηγεί τις διαφορές μέσα στις ποικίλες εκδηλώσεις της ύλης των δυνάμεων, του νου, ακόμα και του ίδιου Πνεύματος, κάθε τι που είναι το αποτέλεσμα διαφορετικών δονητικών καταστάσεων της Αρχικής ουσίας. Από το πνεύμα ως την πιο συμπυκνωμένη ύλη, όλα δονούνται - όσο μεγαλύτερη είναι η δόνηση τόσο υψηλότερη είναι η θέση του όντος στην εξελικτική Σκάλα. Η δόνηση του Πνεύματος έχει μια τόσο άπειρη ένταση και ταχύτητα (μαθηματικά τείνει προς το άπειρο) που μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε ακινησία. Στον αντίθετο πόλο της Σκάλας υπάρχουν μορφές ύλης τόσο συμπυκνωμένες, των οποίων η δόνηση είναι τόσο αδύνατη που φαίνεται πως βρίσκονται και αυτές σε ακινησία. Μεταξύ και των δύο πόλων υπάρχουν δισεκατομμύρια βαθμοί δονητικής εντάσεως, που ρυθμίζονται και ταξινομούνται από την αρμονία του αριθμού και της αναλογίας.
Τέταρτη αρχή είναι αυτή της Πολικότητας, που λέει: "Όλα είναι διπλά, όλα έχουν δύο πόλους, όλα έχουν το δικό τους ζευγάρι αντίθεσης: το όμοιο και το αντίθετο είναι το ίδιο, τα αντίθετα είναι όμοια στη φύση τους αλλά διαφορετικά στο Ρυθμό, στα άκρα συναντώνται όλες οι αλήθειες, όλα τα παράδοξα μπορούν να συνδιαλλαγούν". Εξηγεί λοιπόν η 4η Αρχή του κειμένου ότι σε κάθε τι υπάρχουν δύο πόλοι, δύο απόψεις, δύο αντίθετα, τα οποία δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μόνο τα δύο άκρα του ίδιου πράγματος, της ίδιας ουσίας, και η διαφορά υπάρχει μόνο στην ποικιλία ρυθμού μεταξύ τους.
Για την Αρχή του Ρυθμού λέει ο "Κυμβαλείων": Όλα ρέουν, όλα αποσύρονται, όλα έχουν τις δικές τους περιόδους ανόδου και πτώσης, όλα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν όλα κινούνται όπως ένα εκκρεμές, το μέτρο της κινήσεώς τους προς τα δεξιά είναι η αμοιβή. Αυτή η αρχή εκφράζει την αλήθεια ότι τα πάντα εκδηλώνονται ανάμεσα σε μία εναλλασσόμενη Ροή-Αποσύρση, Άνοδο-Κάθοδο, μια ταλάντευση μεταξύ των δύο πόλων που υπάρχουν σύμφωνα με την Αρχή της Πολικότητας. Αυτός ο Νόμος της Προχώρησης και Υποχώρησης ισχύει και για τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους πολιτισμούς με τις περιόδους και τις παρακμές τους, τους γαλαξίες κλπ. Είναι ο νόμος της Ζωής, της Εισπνοής και της Εκπνοής.
Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος λέει: Κάθε αιτία έχει το δικό της αποτέλεσμα, κάθε αποτέλεσμα έχει τη δική του αιτία. Όλα συμβαίνουν σύμφωνα με τον Συμπαντικό Νόμο. Η τύχη δεν είναι παρά το όνομα που δίνεται σ' ένα άγνωστο Νόμο. "Η σύμπτωση είναι η μεγαλοφυΐα της τύχης". Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτα δεν ξεφεύγει από το Νόμο. Αυτό είναι το Κάρμα.
Η Αρχή του Γένους, η τελευταία Αρχή των Επτά Νόμων-Κλειδιών του Σύμπαντος λέει: "Το γένος υπάρχει παντού. Όλα έχουν τη δική τους αρσενική και θηλυκή αρχή. Η γέννηση εκδηλώνεται σ' όλα τα επίπεδα ύπαρξης". Δηλαδή τα πάντα βρίσκονται σ' ένα συνεχές ρεύμα γεννήσεων, και αυτό δεν γίνεται μόνο στο φυσικό επίπεδο αλλά και στα ψυχολογικό, διανοητικό, καθώς και τα πνευματικό. Ο Νόμος της Μετενσάρκωσης είναι μια εκδήλωση της Αρχής αυτής.
Ο "Κυμβαλείων" όμως δε σταματά εκεί που τελειώνει η τελευταία Αρχή, οι Ερμητικές Διδασκαλίες μας μεταδίδουν ακόμα φοβερά βαθιές γνώσεις και διδάγματα, των οποίων η πράξη και η εφαρμογή επιτρέπει στον άνθρωπο να πλησιάσει πραγματικά το μυστικό του Όντος, τόσο του δικού του σαν εαυτού όσο και του Σύμπαντος.
Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να βιώνει αυτές τις διδασκαλίες μέσα και έξω του, τότε και όχι πριν, μπορεί να πει ότι βαδίζει το Δρόμο που οδηγεί στη Σοφία.
Σαν επίλογο μεταφράζουμε μερικά άλλα αποσπάσματα του ιερού Κειμένου του "Κυμβαλείωνα", των οποίων την εξήγηση και κατανόηση την αφήνουμε στην επεξεργασία του ίδιου του αναγνώστη.
"Πιο πέρα από τον Κόσμο, από το Χρόνο και το Χώρο, απ'όλα όσα κινούνται και αλλάζουν βρίσκεται η Ουσιώδης πραγματικότητα, η Θεμελιώδης Αλήθεια".
"Είναι αλήθεια ότι τα πάντα βρίσκονται στο ΠΑΝ, αλλά είναι και αλήθεια ότι το ΠΑΝ βρίσκεται παντού στα πάντα. Αυτός που καταλαβαίνει αυτό σωστά, έχει αποκτήσει μεγάλη σοφία".
"Ο Ρυθμός μπορεί να εξουδετερώνεται απο την Τέχνη της Πολικότητας".
"Ο ατελής σοφός, αναγνωρίζοντας τη σχετική μη παραγματικότητα του Σύμπαντος, φαντάζεται ότι μπορεί να προκαλεί τους νόμους του. Αυτός δεν είναι παρά ένας ματαιόδοξος και παράτολμος που θα συντριφθεί στα βράχια και θα ισοπεδωθεί από τα στοιχεία, λόγω της τρέλας του. Ο αληθινός Σοφός που γνωρίζει τη Φύση του Σύμπαντος, χρησιμοποιεί τον ΝΟΜΟ ενάντια στους Νόμους: τους ανώτερους ενάντια στους κατώτερους Νόμους, και με την Αλχημεία μετατρέπει ό,τι δεν είναι επιθυμητό σε πολύτιμο και μ' αυτό τον τρόπο νικάει. Η Μύηση δεν είναι φαντασίες, παράτολμα όνειρα ή φαντασμαγορικά οράματα, αλλά η σοφή χρήση των Ανωτέρων Δυνάμεων ενάντια στις κατώτερες, ξεφεύγοντας έτσι από τον πόνο στα κατώτερα επίπεδα με την συνειδησιακή δόνηση στα Ανώτερα. Η μετατροπή (όχι η παράτολμη άρνηση) είναι το Όπλο του
Κυρίαρχου.
www.esoterica.gr
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007
.JPG)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)